Reshuffle korsu

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Ik denk dat elke minister die zijn tijd wilde uitzitten, nu opgelucht is. Niemand vertrekt en niemand wordt gereshuffeld. En dat tot de verkiezingen. Althans dat is als Chan vijf minuten nadenkt over de zin of onzin van de operatie. De afgelopen week maakte hij bekend dat het opschudden van het kabinet weer niet doorgaat.

En deze keer niet omdat Kaw-Tere dwars zou liggen. Nee, er zou eerst een evaluatie aan vooraf moeten gaan. Hoe lang die zou moeten duren weten we niet. Maar ondertussen begin ik mij af te vragen of Chan reshuffle korsu heeft en er maar niet van kan genezen. En wat er werkelijk achter zou steken. We hoorden in april vorig jaar voor het eerst dat hij van een aantal ministers af wil.

Met veel fanfare werd de herschikking aangekondigd, want de regering zou in hogere versnelling gaan. En dat was dus vóór de recent begonnen tweede helft waarin doelpunten gescoord moeten worden. Maar Kaw-Tere lag dwars. Immers, als er geen geld is, kan je van ministers niet verwachten dat ze beleid maken, was zijn redenering. En eigenlijk had Kaw-Tere het aan het rechte eind.

Maar Chan was daarmee niet genezen van zijn reshuffle koorts. Bij de benoeming van Marciano Dasai van Ruimtelijke Ordening en Milieu en Henri Ori van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur die inschoven bij het opstappen in mei van dit jaar van de twee NPS-ministers, die deze posten bezetten, kondigde de Eerste onder de ongelijken weer aan dat reshuffling om de hoek lag.

Er zou binnen de coalitie overleg hierover worden gevoerd. Om niet weer over het gestrekte been van Kaw-Tere te struikelen, voeg ik er maar aan toe. De herschikking zou gebaseerd moeten zijn op beleid, targets, prioriteiten, opstelling en strategie, kondigde Chan gewichtig aan. En, belangrijk, er zou meer empathie getoond moeten worden richting de bevolking die betrokken zou worden bij de uitvoering van het beleid.

Het overleg schijnt erg uitvoerig te zijn geweest. Want nu, na maanden leek het erop dat men zo ver was. Kaw-Tere maakte zelf bekend dat zodra Chan terug was uit het buitenland er zaken in het kabinet zouden veranderen. Zelf had hij zijn lijstje reeds klaarliggen.

En juist nu Kaw-Tere willig is, ziet Chan het niet zitten. Althans nog niet. Nu er wat geld schijnt te zijn om wat zaken voor elkaar te krijgen zullen de ministers worden geëvalueerd op het tempo dat zij maken. Er moeten doelpunten worden gescoord, want het kabinet staat zwaar op achterstand.

Maar als Chan even nadenkt over zijn uitspraken zal hij tot de conclusie komen dat in feite niets meer valt te reshufflen. Immers, hoe lang zal de evaluatie duren. En als dan nieuwe poppetjes moeten komen is het de vraag hoe lang het zal duren alvorens die zijn ingewerkt om dan nog tempo te kunnen maken.

Alvorens dat zo ver is kijken we tegen het einde van de wedstrijd aan. Vroeg of laat, hopelijk vroeg, zal dat bij Chan moeten inzinken. Als hij dan toch nog besluit het kabinet op te schudden kan dat niet anders worden vertaald als de goden smeken om bij de verkiezingen zelf dringend te worden gereshuffeld.

roziegeur@gmail.com