COMMENTAAR: Lessen niet geleerd

SEDERT DE VERSOEPELING om Surinaamse sporters in het buitenland een ‘sportpaspoort’ te verstrekken zijn ze ingelijfd in de Surinaamse mannen en vrouwen nationale selectie. Het inzetten van ervaren diaspora sporters is daardoor in een stroomversnelling gekomen. Jarenlang is gevraagd aan en in De Nationale Assemblee om haast te maken met het legaliseren van de ‘dubbele nationaliteit’ maar hierover is geen consensus bereikt.

Nu de president paspoorten verstrekt aan sporters van Surinaamse afkomst om in daartoe voorkomende gevallen een bijzondere bijdrage te leveren voor het land is een nieuwe weg ingeslagen. Het 'sportpaspoort' is gerealiseerd, maar over hoe gebruik te maken van de sporters die buiten Suriname wonen bestaat geen plan, terwijl dit beslist nodig is. In de praktijk struikelt elke trainer over het vroegtijdig bij elkaar brengen van de diasporaspelers die in het buitenland wonen, eventueel aangevuld met sporters van hier.

Ingrepen om spelers bij elkaar te brengen en serieus voor te bereiden op een toernooi kost geld. Ook al zou het geld er zijn, het droogt eens op, naarmate succes wordt geboekt om verder in een kwalificatietoernooi door te dringen. Trainingskampen en een heel voorbereidingstraject moeten in kaart worden gebracht. Daar hangt een prijskaart aan.

Surinaamse bonden leven hoofdzakelijk op de longen van sponsors en internationale organisaties. Opbrengsten van competitiewedstrijden zijn te verwaarlozen. Een beroep doen op diasporasporters is voor een belangrijk deel een beroep doen op beroepssporters die volgens een bepaald professioneel stramien leven, wonen, werken en presteren.

Met zo een professionele instelling hebben Surinaamse besturen geen ervaring. Ze kennen de professionele aanpak niet en hebben zich er - voor zover kan worden nagegaan - niet in verdiept. Gevolg hiervan is dat de relatie tussen bestuurders hier en diaspora licht ontvlambaar is. Er is veel onbegrip als gevolg van de onbekendheid met elkaars gewoonten en werkhouding. De wereld van amateurs en professionals vertoont grote verschillen in denken en doen.

Zowel met de mannen als vrouwen nationale selectie hebben zich incidenten voorgedaan wat terugvoert naar het ontstellende gebrek aan helderheid. Gevreesd wordt dat indien in deze broze experimentele fase geen kennis in huis wordt gebracht om het schip verder te leiden, er nog meer ongelukken kunnen ontstaan en de roep naar diaspora op de helling komt.

Stanley Menzo heeft als bondscoach op een ongelukkig moment de nationale selectie met veel diaspora spelers onder zijn hoede genomen, nadat zijn voorganger Dean Gorré en zijn selectie in zwaar weer waren terecht gekomen. Aangezien het hoofdstuk met de diaspora vrouwenselectie, weliswaar niet onder Menzo, ook dramatisch is afgesloten, is het te hopen dat deze gang van zaken geen nadelige invloed heeft op zijn toekomstig optreden.