Doctor Johan Henri Eliza Ferrier

Op 24 mei a.s. zal in Amsterdam- Nederland “de Johan Ferrier lezing 2018” worden gehouden. Hieraan werken o.a. mee Sheila Sitalsingh, Dave Ensberg, Rowin Blijd, Noraly Beyer, Urwin Vyent, Aldith Hunkar, Kathleen Ferrier en Jörgen Raymann.
Wie is doctor Johan Ferrier?

Politicus, Gouverneur en President van Suriname
Doctor Johan Ferrier is op 4 januari 2010 in Nederland op 99 jarige leeftijd overleden. Zijn kinderen zijn: Derryck Ferrier (socioloog-econoom), Robin Ferrier, Cynthia MacLeod (schrijfster ), Stanley Ferrier, Leo Ferrier (schrijver), Joan Ferrier, Kathleen Ferrier ( Tweede Kamer lid). Hij heeft in Amsterdam sociale pedagogiek gestudeerd en promoveerde in 1950 tot doctor in de letteren en de wijsbegeerte. Hij behoorde in 1946 tot de oprichters van de Nationale partij Suriname (NPS) en was lid van de Staten van Suriname (april 1946-maart 1948). Van 1955 tot 1958 was hij premier van Suriname en minister van Binnenlandse Zaken. Op 15 maart 1968 werd Ferrier gouverneur van Suriname. Hij bleef gouverneur tot aan het uitroepen van de onafhankelijkheid van Suriname. Op 25 november 1975 trad hij aan als eerste President van de Republiek Suriname. Op 13 augustus 1980 heeft Ferrier zelf ontslag aangevraagd en zijn ambt overgedragen aan Henk Chin A Sen.

Ferrier was een onbaatzuchtig mens, een nationaal bindende persoon. Hij heeft een vol leven gegeven en zich volledig ingezet om zijn geliefd land Suriname tot ontwikkeling te brengen. Ondanks zijn zeer verantwoordelijke publieke functies was hij er nooit op uit geweest om persoonlijke rijkdommen te vergaren en/of zich met staatsmiddelen te verrijken. In de rij van grote zonen van Suriname (zonder wie dan ook tekort te doen), allen voortgekomen uit de NPS, mag ik ook noemen o.a.: doctor Frank Essed, Doctor Jules Sedney, David Findlay, gebroeders De Miranda, Mr. F.Lim A Po, Emile de La Fuente, H.M.C Bergen, W. Bos Verschuur, W. Juglall, G. van der Schroeff en Johan Adolf Pengel.

Regering Ferrier 1955-1958
Vanaf 1952 ontwikkelde zich een machtsstrijd binnen de NPS tussen David Findlay , exponent van de Creoolse elite en Johan Adolf Pengel, die zijn aanhang grotendeels vond onder de Creolen uit de volksklasse.
In 1955 trad de groep rond Findlay uit de NPS en richtte een nieuwe partij op, De Surinaamse Democratische Partij (SDP). In de verkiezingen van 1955 vormde de SDP een alliantie met de PSV en andere kleinere partijen: het “EENHEIDSFRONT”. Zij wonnen de verkiezingen en stelden een kabinet samen met Johan Ferrier als minister-president. De regering-Ferrier is van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van Suriname: het wetsontwerp “Brokopondo-Overeenkomst” met Alcoa over de bouw van een stuwdam en waterkrachtcentrale. Op 27 januari 1958 is de Brokopondo overeenkomst ondertekend met een looptijd van 75 jaar.

Minister –president Johan Ferrier, gouverneur Jan van Tilburg en de vice-president van Alcoa Laurence Litchfield jr tekenden de overeenkomst. Alcoa zou een raffinaderij en een aluminiumsmelterrij bouwen in ruil voor nieuwe en grotere mijn concessies. Vandaag aan de dag is de economische –financieel-sociaal maatschappelijke impact van dit historisch feit nog steeds van zeer eminent belang voor land en volk van Suriname.
De waterkracht centrale (hydro- energie) was broodnodig voor de aluminium smelterij en de verdere industriële ontwikkeling van Suriname. De basis hiervoor had de regering Ferrier reeds in 1958 gelegd.

Doctor Ir. Frank Essed
Een tweede grote zoon van Suriname, ook uit gelederen van NPS is ongetwijfeld doctor Ir. Frank Essed. Hij heeft ook onbaatzuchtig met volledige inzet zijn kennis, kunde en arbeid ten dienste gesteld aan de ontwikkeling van zijn geliefd land Suriname. Hij was onbaatzuchtig en heeft zich nooit verrijkt met staatsmiddelen, ondanks het feit dat hij zoveel zeer belangrijke publieke functies had mogen bekleden.
Essed was topadviseur van de Surinaamse regering en jarenlang de belangrijkste man achter het Surinaamse ontwikkelingsbeleid, directeur van het Planbureau Suriname, Minister van Opbouw in de NPS kabinetten Pengel, commissaris bij NV. Billiton (bauxiet ) en N.V Bruynzeel (hout).

Essed ontwierp het gigantische West-Surinameproject. Dit project zou de gigantische bauxietvoorraden in West -Suriname exploiteren. Een hydro-energie – waterkracht centrale in het Kabalebogebied zou voor de nodige energie zorgen. Een spoorlijn van het Bakhuysgebergte –Apoera was reeds uitgevoerd. Samen met nog uit te voeren infrastructurele werken zou het heel gebied tot ontwikkeling gebracht worden en klaargestoomd worden voor industrie, landbouw, veeteelt, bosbouw en toerisme.

Essed had een ontwikkelingsvisie en ontwikkelingsbeleid doen ontwikkelen
op basis van het feit dat Suriname over een groot potentieel aan natuurlijke hulpbronnen beschikt en wel in de sectoren landbouw, visserij, mijnbouw en waterkracht. Hij wenste dit aanwezige potentieel duurzaam tot ontwikkeling te brengen middels het inzetten, samenwerken van binnenlands en buitenlands kapitaal en multinationals.

Essed wilde via “joint-venture” met buitenlandse grote bedrijven, multinationals en op basis van het gemeenschappelijk belang, met binnenlands en buitenlands kapitaal een meer gestructureerde, duurzame ontwikkeling van Suriname realiseren.
Vanaf 1980 is het ontwikkelingsbeleid meer gericht op “nieuwe beleidsinzichten”, waarbij onze olie-, goud- en hout rijkdommen de voornaamste inkomstenbronnen van de overheid zijn. Ondanks al het voorgaande en een gouden handdruk Nederland-Suriname in 1975 van 3, 5 miljard Nederlandse gulden is de diversificatie van onze economie niet gerealiseerd. De recente economische ontwikkelingen laten zien dat de waarde Surinaamse munt vanaf 1975 fors is gedaald n dat een drastische herstructurering van de economie noodzakelijk is.

Suriname zal enkele belangrijke sectoren tot ontwikkeling moeten brengen o.a. de agrarische productie, de agrarische industrie (voedselproductie en voedselverwerking) de bosbouw en de houtverwerkende industrie, toerisme, visserij en zal de productie voornamelijk op de export moeten richten vanwege de kleine binnenlandse markt. Daarbij zal er wel DRASTISCH bezuinigd moeten worden op de gewone diensten van de overheid en zal de Surinaamse bevolking bereid gevonden moeten worden tot grote opofferingen. Hiervoor is nodig een REGERING dat door de totale bevolking gedragen wordt. Een regering met breed NATIONAAL draagvlak die NATIONALE DOELEN voor de algehele natie zal moeten realiseren. De realisatie hiervan zal alleen kunnen als de twee grootste politieke partijen van ons land op basis van eerlijkheid, oprechtheid en integriteit SAMEN gaan werken en een corruptievrij stabiele regering met integere, ervaren deskundigen vormen. De regering moet ruimte bieden aan ervaren, integere deskundigen en ook corruptie vrij kapitaal. Zij moet productie-bedrijven van de Surinaamse diaspora binnen halen. Herstel van de internationale betrekkingen, relaties met bevriende landen die Suriname altijd hulp en ondersteuning hebben aangeboden en verstrekt, genieten daarbij prioriteit.

Leendert Doerga