Zorgsysteem behoeft hogere bijdragen

Shoeket logo

17 Mei 2018 17:31

Voor mij lezen

Er is door de politiek alarm geslagen over de situatie in de gezondheidssector in Suriname. In de discussies wordt de schuld ook gegeven aan de wet die de basiszorgverzekering invoerde in 2014 en dat is alleen gedeeltelijk terecht. Degenen die kritiek leveren, dragen zelf nooit oplossingen aan. Ook zeggen ze nooit of een land als Suriname sociale zekerheid moet hebben en of deze sociale zekerheid ook zover gaat dat in het land ook een basiszorgsysteem moet bestaan. In 2014 is door de regering een begin gemaakt om eindelijk een ziektekostenverzekering te regelen die brede lagen van de bevolking dekt. De basiszorgverzekering is een verzekering die iedere burger minimaal behoort te hebben. Als men in dienst is bij een werkgever, wordt de voorziening getroffen door de werkgever en de werknemer samen, ze betalen samen de premie. De vraag is nu of de premies, die in 2014 in SRD zijn vastgelegd, met al de devaluaties en prijsstijgingen, zullen voldoen. De wet verplicht ook kleine zelfstandigen om een verzekering te hebben. Opdrachtgevers moeten voordat kleine zelfstandigen opdrachten uitvoeren, controleren of deze zelfstandigen hun basiszorgverzekering in orde hebben. Doen ze dat niet, dan zijn de consequenties voor hun als er in verband met het uitvoeren van de opdracht de kleine zelfstandige iets overkomt. Er is kritiek losgebarsten op de nieuwbakken minister van Volksgezondheid. Zo zou hij zonder openbare inschrijvingen naar het buitenland zijn geweest om medische apparaten te kopen. Dat heeft hij inmiddels ontkend en aangegeven dat aankopen zijn gedaan in het verlengde van een vorige betrekking als een ziekenhuisdirecteur, weliswaar vlak na aanvang van het ministerschap. Het zorgsysteem zit nu met een financieringsprobleem. Er is een klacht dat de premies die in SRD zijn vastgesteld niet meer voldoen door de ontwaarding. In DNA is geklaagd over de dekking van de verzekeringen, voor een aantal medicijnen wordt men bij de apotheek verrast. Patienten moeten behoorlijke bedragen bij betalen om aan medicijnen te kunnen komen. De artsen schijnen niet allemaal op de hoogte te zijn wat gedekt wordt door de verzekering en wat niet. Dat maakt dat de zieke mens wordt verrast bij de apotheek. De familieleden of anderen die over de zorg gaan van mensen die in het ziekenhuis liggen, worden ook geconfronteerd met bedragen. Dit duwt mensen die het geld niet ter beschikking hebben, in schulden. Het doet denken aan zeer ouderwetse toestanden, mensen kunnen hierdoor hun levens gaan verliezen omdat ze geen medicijnen gaan kopen waarvoor ze het geld niet hebben. Door de Survam is bekend gemaakt dat ze premies van hun verzekeringen zullen verdubbelen. Dit doen ze kennelijk in samenspraak met de zorgleveranciers die de prijzen van hun diensten al hebben verhoogd of nog zullen verhogen. Een regeling die gehekeld wordt door de verzekeringsmaatschappijen is, dat ze personen verzekerd moeten houden gedurende 3 maanden, al hebben die personen hun premie niet voldaan. Er is een wanklank dat er personen zijn die van deze regeling misbruik maken. De verzekeraars proberen zich tegen deze situatie in te dekken door de premie opeens te eisen voor het hele jaar. Deze eis wordt niet ondersteund door de regels die in 2014 zijn gemaakt. In welke mate het opeens naar huis sturen van een aantal patienten van een ziekenhuis, verband houdt met het financieringsprobleem in de openbare gezondheidszorg is een onbeantwoorde vraag. Als we goed kijken naar de manier waarop de grondleggers de staat Suriname hebben ingericht, dan begrijpen we wel dat de staat wel degelijk verantwoordelijkheden heeft op het stuk van de gezondheidszorg. De staat dient ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen in staat zijn om bij te dragen aan een zorgsysteem dat op peil is. De bijdragen moeten op niveau zijn, de bredere schouders dragen de zwaardere lasten. Het is niet onfatsoenlijk als de regering een duit in de zak doet in het belang van een gezonde bevolking. De lonen in Suriname moeten op niveau zijn zodat de ruimte ontstaat om hogere premies in te houden, zonder dat men een hongerdood sterft. Maar wat je ontvangt, moet je ook daadwerkelijk verdienen. Dat betekent dat over geheel Suriname, de arbeidsproductiviteit omhoog moet. Er moet vanuit de vakbonden en vanuit de werkgevers, met ondersteuning van de regering, programma’s worden uitgevoerd om de samenleving bewust te maken dat werken een slimme zet is. En dat efficient werken de manier is om welvaart te ervaren. Loonsverhogingen zullen geen pijn doen als de arbeidsproductiviteit omhoog gaat, maar dat wordt niet op korte termijn bereikt. Op de korte termijn zullen aandeelhouders genoegen moeten nemen met iets minder dividend, om dan deze terug te winnen middels het bereiken van een hogere productiviteit. Gefaseerd moet nu een plan uitgewerkt worden om de premies op te schroeven naar het aanvaardbaar niveau.

Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel