COLUMN: Al-nakba en de olijfboom

Op de zeventigste verjaardag van de staat Israël werden met buitenproportioneel geweld zestig Palestijnen gedood. Israëlische sluipschutters vermoordden die dag Palestijnen die al zeventig jaar terug willen naar hun oorspronkelijke woon- en leefgebieden. Voor de Palestijnen is hun protest het ‘recht op terugkeer’ naar hun vaderland Palestina. Twee uur van het slagveld vandaan werd getoost op de officiële ingebruikname van de nieuwe Amerikaanse ambassade in Jeruzalem. De wereld volgde live het dodelijke protest maar zweeg slechts één minuut toen dezelfde wereld vroeg om een onafhankelijk onderzoek en maatregelen tegen agressor Israël. Gesteund door het vetorecht van Amerika ontsnapte Israël aan een veroordeling.

De minachting van het Palestijnse recht op een eigen staat en protest spreekt The New York Times uit in termen van Palestijnen 'who have died' alsof er een ziekte-epidemie was uitgebroken op de oorlogsgrens van Gaza met Israël. Niet zo lang geleden zag ik één van de vele documentaires over de ongelijke strijd in het Midden-Oosten. Daarin stond de olijfboom centraal, het symbool voor de overlevingsstrijd van de Palestijnen. Een zwaarbewapende Israëlische militair vernietigde olijfbomen alsof het onkruid was terwijl op enkele meters afstand een oude Palestijnse man smeekte om zijn olijfgaard, zijn enige bron van inkomsten te sparen. Tranen vielen in de verdorde aarde zonder ook maar enige medeleven bij de zwaarbewapende Israëlische militair. De oude man had zijn vader kunnen zijn, misschien ook zijn opa. Het deerde hem niet. Integendeel, de agressieve lach op zijn gezicht maakte duidelijk dat het symbool van overleven voor de oude Palestijn hem geen moer kon schelen. De oude Palestijn en zijn olijfbomen waren op dat moment zijn vijand.

Israël is zeventig jaar geleden, na goedkeuring door de Verenigde Naties, gesticht. Het land was de compensatie voor de moord op zes miljoen Joden tijdens de WO II en de eeuwenlange vervolging van deze etnische groep. Palestijnen en Arabieren die er eeuwen woonden, werden verdreven van hun geboortegrond. Al-nakba, de catastrofe, was een feit. In sommige delen van Israël staan nog ruïnes van woon- en leefgebieden van de verdreven Palestijnen die herinneren aan hun eeuwenlang verblijf in dat gebied. Net zoals de slavernij wordt verzwegen in Nederlandse geschiedenisboeken, net zo eng wordt de reden van het bestaan van de ruïnes verzwegen in het Israëlische onderwijs. Joodse kinderen mogen niet weten waar de oorsprong van hun relatief succesvolle bestaan uit is voortgekomen. Net zoals Nederlandse geschiedenislessen De Gouden Eeuw verheerlijken zonder te vertellen welke wreedheden eraan voorafgingen.

In de afgelopen zeventig jaar heeft het Israëlisch/Palestijnse-vraagstuk meer tegenstellingen opgeleverd dan succesvolle toenaderingen tot stand gebracht. Vrede in dat gebied is slechts mogelijk door erkenning van de Palestijnse staat gekoppeld aan vredesbesprekingen op gelijkwaardig niveau. Het Oslo-akkoord van 1993 draagt de basis in zich. We kennen allemaal de wereldberoemd geworden handdruk voor internationale camera's van de Palestijnse leider Yasser Arafat en de Israëlische premier Yitzchak Rabin onder het toeziend oog van de toenmalige Amerikaanse president Bill Clinton. Helaas, Rabin en Arafat zijn beiden dood net zoals het Oslo-akkoord. In plaats daarvan dansen de huidige Amerikaanse president Donald Trump en de Israëlische premier Benjamin Netanyahu op de graven van Arafat, Rabin en het Oslo-akkoord en breidt Israël zich verder uit door, ondanks internationale afkeuring, in bezet gebied te bouwen.

Palestijnen hebben niet de goedkeuring nodig van de radicale Hamas, zoals Israël beweert, voor hun strijd voor het terugkrijgen van traditionele woon- en leefgebieden. Zij protesteren al sinds de stichting van Israël in 1948 toen Hamas nog niet eens bestond. Ik zie de oude man nog machteloos toekijken hoe zijn olijfboom wordt vernietigd door een zwaarbewapende Israëlische militair. Een poging een steen op te pakken om de militair te verjagen had hem zijn leven gekost net zoals jonge Palestijnen nu proberen zwaar bewapende Israëlische militairen te verjagen van hun voorouderlijke grondgebied.

taknangami@live.nl