12 December 2021
12:32
10 december 1948 is een belangrijke herdenkingsdag geweest, zo niet de belangrijkste, voor de rechtsbescherming tegen schendingen van rechten van burgers wereldwijd. Op 10 december 1948 werd namelijk de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens (UVRM) door de Algemene Vergadering van de VN plechtig aangenomen, een Verklaring die getekend werd door 48 Staten. Hoewel geen verdrag en juridische afdwingbare kracht, heeft deze Verklaring over een periode van 73 jaar enorm aan (juridisch) gezag gewonnen. Burgers en slachtoffers refereren systematisch naar de Verklaring die een belangrijk instrument is waarin 30-tal grondrechten zijn vervat en dus een leidraad is voor de beoordeling van mensenrechtenschendingen, vaak begaan door gezagsdragers.
Tezamen met de afdwingbare verdragen Burger- en Politieke rechten en Sociaal, Economische en Culturele Rechten (1966), de drie ook wel bekend als de Bill of Rights, hebben fundamentele rechten van de mens een onwrikbare verankering gevonden in het internationaal recht.
Desalniettemin, zien wij echter dat overheden en politieke gezagsdragers heel regelmatig falen om burgers garanties te bieden tegen mensenrechtenschendingen. Vaak zijn instituten niet op berekend, zwak of zijn er inadequate toezicht en controle.
Ook in Suriname zien wij hetzelfde verschijnsel. De regering moet flink investeren in institutionele- en capaciteitsversterking om de rechten van de mens beter en efficiënt te doen functioneren en ze zal zelf ook het juiste voorbeeld moeten geven. Dat is wat de burger nodig heeft in een democratische staat!
Vaak wordt bij de vrije uitoefening van mensenrechten, de burger vrees aangejaagd; intimidaties, vergeldingsmaatregelen, politieke rancune, maatregelen op de werkvloer komen regelmatig voor. De vrijelijk en onbeperkte ontplooiing van het individu is de kern waarop een democratie gefundeerd is. Dat plaatst de mens centraal in de maatschappij. Zonder de bescherming en ruimte voor deze normen en waarden kan er geen sprake zijn van een ontwikkeling van de mens.
Mensenrechten zijn de belangrijkste graadmeters in een democratische rechtsstaat. Zonder garanties voor rechtsbescherming degradeert de Staat tot rechteloosheid, anarchie, willekeur en is dan het vertrouwen in de overheid en het bestuur zoek. Een constante evaluatie is onmisbaar.
De UVRM van 10 dec.1948 is een belangrijke handreiking aan staten, een onmisbaar geworden categorie van soft law om de nationale wetgeving in overeenstemming te brengen en te harmoniseren met het internationaal mensenrechtensysteem. Wetswijziging en herzieningen is een belangrijke methode om burgers rechtszekerheid te verschaffen.
Democratie en vrijheden van burgers zijn duurzame waarden. In een democratische maatschappij met rechten en normen en is er geen ruimte voor misbruik of willekeur. Iedere schending van een burgerrecht zal controleerbaar moeten zijn, bijv. via de onafhankelijk rechterlijke. De staat behoort hierbij faciliterend te werken.
De UVRM heeft een onmisbare plaats verworven in elke democratisch maatschappij. De dag van 10 december kenmerkt zich dan ook als een dag voor terugblik en bezinning, voor promotie en verdere verspreiding van kennis van de mensenrechten. De overheid heeft hier een kardinale rol te vervullen zodat burgers hun vertrouwen in het rechtssysteem niet verliezen.
Sardhanand Panchoe
De auteur is een jurist, met een achtergrond van Ned.- en Internationaal recht.
à titre personnel
Tezamen met de afdwingbare verdragen Burger- en Politieke rechten en Sociaal, Economische en Culturele Rechten (1966), de drie ook wel bekend als de Bill of Rights, hebben fundamentele rechten van de mens een onwrikbare verankering gevonden in het internationaal recht.
Desalniettemin, zien wij echter dat overheden en politieke gezagsdragers heel regelmatig falen om burgers garanties te bieden tegen mensenrechtenschendingen. Vaak zijn instituten niet op berekend, zwak of zijn er inadequate toezicht en controle.
Ook in Suriname zien wij hetzelfde verschijnsel. De regering moet flink investeren in institutionele- en capaciteitsversterking om de rechten van de mens beter en efficiënt te doen functioneren en ze zal zelf ook het juiste voorbeeld moeten geven. Dat is wat de burger nodig heeft in een democratische staat!
Vaak wordt bij de vrije uitoefening van mensenrechten, de burger vrees aangejaagd; intimidaties, vergeldingsmaatregelen, politieke rancune, maatregelen op de werkvloer komen regelmatig voor. De vrijelijk en onbeperkte ontplooiing van het individu is de kern waarop een democratie gefundeerd is. Dat plaatst de mens centraal in de maatschappij. Zonder de bescherming en ruimte voor deze normen en waarden kan er geen sprake zijn van een ontwikkeling van de mens.
Mensenrechten zijn de belangrijkste graadmeters in een democratische rechtsstaat. Zonder garanties voor rechtsbescherming degradeert de Staat tot rechteloosheid, anarchie, willekeur en is dan het vertrouwen in de overheid en het bestuur zoek. Een constante evaluatie is onmisbaar.
De UVRM van 10 dec.1948 is een belangrijke handreiking aan staten, een onmisbaar geworden categorie van soft law om de nationale wetgeving in overeenstemming te brengen en te harmoniseren met het internationaal mensenrechtensysteem. Wetswijziging en herzieningen is een belangrijke methode om burgers rechtszekerheid te verschaffen.
Democratie en vrijheden van burgers zijn duurzame waarden. In een democratische maatschappij met rechten en normen en is er geen ruimte voor misbruik of willekeur. Iedere schending van een burgerrecht zal controleerbaar moeten zijn, bijv. via de onafhankelijk rechterlijke. De staat behoort hierbij faciliterend te werken.
De UVRM heeft een onmisbare plaats verworven in elke democratisch maatschappij. De dag van 10 december kenmerkt zich dan ook als een dag voor terugblik en bezinning, voor promotie en verdere verspreiding van kennis van de mensenrechten. De overheid heeft hier een kardinale rol te vervullen zodat burgers hun vertrouwen in het rechtssysteem niet verliezen.
Sardhanand Panchoe
De auteur is een jurist, met een achtergrond van Ned.- en Internationaal recht.
à titre personnel