COLUMN: Rode kaart

Met veel fanfare werd de Anti-corruptiewet een paar jaar geleden door de regering-Bouterse aan het parlement aangeboden en daarna goedgekeurd. Bouterse had een kruistocht tegen corruptie beloofd en deze wet onder andere zou een van zijn wapens moeten worden. Na de goedkeuring bleek de wet echter een papieren tijger, omdat de randvoorwaarden die geschapen moesten worden zodat het effectief werd, maar niet in orde gemaakt werden en op de lange baan werden geschoven.

De toenmalige president zal zijn redenen hebben gehad waarom hij de wet tandeloos heeft gelaten. De toenmalige oppositie - nu coalitie - schreeuwde van de daken hoe ze wel leven zou blazen in de wet. Corruptie zou rigoureus met de wet in de hand aangepakt worden als ze aan de macht waren gekomen.

Alle randvoorwaarden zouden worden geschapen. Nu, een jaar en drie maanden later in het zadel te zitten is van die belofte nog bitter weinig ingelost. Los van wat cosmetische aanpassingen en maatregelen is de status quo nog vrijwel hetzelfde als hoe Bouterse die overdroeg aan Santokhi. Ik vond het optreden van Rabin maandag in het parlement waarbij hij quasi verontwaardigd de klokkenluider uithing en onthulde dat een aantal ministers belangen hebben in privébedrijven en stichtingen en zelfs de leiding hebben, tragikomisch Terwijl hij daar zwaaide met de KKF-uittreksels over de 'gepakte' bewindslieden was hijzelf zeer waarschijnlijk in overtreding van de Anti-corruptiewet en met hem hoogstwaarschijnlijk alle overige parlementsleden en de leden van de totale regering.

Artikel 9 van de Anti-corruptiewet stelt namelijk een verplichting aan bepaalde categorieën van publieke functionarissen wat betreft hun materieel vermogen. Leden van de regering, De Nationale Assemblee, de Staatsraad, de Sociaal Economische Raad, de rechterlijke macht en de Rekenkamer "zijn verplicht een naar waarheid opgemaakte verklaring van hun persoonlijk inkomen en vermogen, met vermelding van de bronnen daarvan, en voor zover van toepassing, van de nominale waarde van deelnemingen en belangen in rechtspersonen en aan rechtspersonen geleverde zaken, bij de notaris in bewaring te geven…".

Hoeveel van de genoemde publieke functionarissen inclusief de politici die de mond vol hebben van corruptiebestrijding en belangenverstrengeling hebben dat gedaan? Voor zover bekend is DOE-voorzitter Steven Alfaisi de enige politicus die publiekelijk heeft aangegeven dat te hebben gedaan, voordat hij deel zou nemen aan de verkiezingen van vorig jaar. Ik hoor nog de stemmen van toenmalige oppositieleden, nu coalitieleden en zie nog zo de verontwaardiging op hun gezicht toen ze eisten dat de ministers Dodson en Pengel ontslagen moesten worden omdat ze belangen bleken te hebben in private entiteiten.

Maar a tafra drai, wan tra winti e wai. Dus vanuit de coalitie verwacht ik niet dat die zal eisen dat de ministers die belangen hebben in privébedrijven en stichtingen zullen worden ontslagen zoals werd geëist bij Dodson en Pengel. Ach, er zal een verklaring komen waarom er niets aan de hand is. De eerste rollen al de deur uit. "Het zijn slapende NV's, dode stichtingen en lege bedrijven. Willen de politici die elke dag in de mond nemen dat ze tegen corruptie zijn nog een beetje kredietwaardigheid en geloofwaardigheid op dat stuk herwinnen, doen ze eerstdaags wat de anti-corruptiewet voorschrijft. Voor nu krijgen ze allemaal een rode kaart.