COMMENTAAR: Hardleers

STAKEN DOOR PERSONEEL dat voor geldelijke voorzieningen, zoals salaris en toelagen afhankelijk is van de overheid is een zich herhalende gebeurtenis. Het is wrang dat een overheid dit keer op keer laat gebeuren. Doorgaans gaat het om afspraken tussen de werkgever (overheid of overheidsinstelling) en vakbonden over uitbetaling van verhoogde salarissen of toelagen en veelal zijn er diensten die het reguliere inkomen aan het einde van de maand niet tijdig uitbetalen. Het is overigens een bekend feit dat de betalingsdiscipline van de regering geen schoonheidsprijs verdient.

Recent nog hebben medewerkers van ziekenhuizen door middel van staking moeten afdwingen dat afspraken over betaling worden nagekomen. Het wachten is niet of, maar wanneer er weer zo een actie komt. Hoeveel organisaties krijgen nu al jaren geen subsidie meer, ondanks dat ze een belangrijk deel overnemen van taken die door de regering zouden moeten worden uitgevoerd? De vorige regering heeft sommige overmakingen gestopt of mondjesmaat betaald en de zittende regering lijkt dit beleid voort te zetten.

Een organisatie die (grotendeels) van subsidie afhankelijk is, is de Medische Zending. Het is meer regel dan uitzondering dat het personeel heel laat het salaris ontvangt, omdat de regering weer eens heeft verzuimd haar verplichting na te komen. Dat medewerkers van deze instelling recentelijk gestaakt hebben omdat de eerste tranche van een achterstallige overmaking van een afkoopregeling niet heeft plaatsgevonden is een duidelijk gevolg van de slechte betalingsdiscipline van de regering. De directie staat machteloos. Werkneerlegging en of in beraad gaan een verkapte vorm van staken die, voor zover bekend, nergens anders in de wereld voorkomt, heeft ernstige gevolgen voor continuïteit van de dienstverlening en patiëntenzorg als het om zorginstellingen gaat.

Aangezien het om de zieke mens gaat die zorg moet ontberen wordt niet aangenomen dat de werknemers opzettelijk gedupeerd worden. Toch wordt de spanning tussen werknemers en werkgevers vaak op de spits gedreven. Het blijkt de normaalste zaak ter wereld dat veroorzakers van het niet uitvoeren van afspraken er gemakkelijk van af komen. Om ernstige uitspattingen te voorkomen zullen deze fors gecorrigeerd moeten worden.

Toezeggingen, gedaan door overheidsfunctionarissen, onder wie zelfs ministers, over onder andere uitkeringen worden steeds verschoven. Petities over allerlei zaken worden met de regelmaat van de klok aangeboden aan de hoogste gezagdragers en bij De Nationale Assemblee. Zelden wordt nog iets vernomen na een toezegging dat het gevraagde de aandacht heeft. Burgers worden vaak met een kluitje in het riet gestuurd.