Blog: Viswijf of zuurpruim

Shoeket logo

Bron: Starnieuws

17 Mei 2018 07:20

Voor mij lezen
Op de middelbare school werd ik ooit samen met een klasgenoot de les uitgestuurd. ‘Eruit; in mijn les geen viswijven’, gilde de docent geërgerd. Over viswijf gesproken. Het is haar na al die jaren vergeven; zij leerde mij als ik daar nu aan terugdenk ook het correct gebruik van d en dt.

Het was Joey van Riessen die musicerend langs marcheerde met de politiekapel die ons deze uitbrander bezorgde. Wij jong, hij eye candy, wij fan, hij ons idool. Dat die juf ons spontaan en luid scanderen van zijn naam niet kon waarderen, dat is inmiddels wel duidelijk. En nee we stoorden haar les niet, want die was al stil gelegd vanwege het kabaal van de muziek.

Viswijf ben ik daarna nooit meer genoemd. Tenminste niet waar ik zelf bij ben geweest. Waarom noem je als opvoeder überhaupt iemand viswijf? Als je de extase waarin jongelui uiting geven aan hun adoratie voor een ander niet kunt waarderen, dan ben je zelf wel erg zuur. De meewarige en tje poti blik van de overige klasgenoten die hem niet zagen, herkenden of geen fan waren, was op zich al straf genoeg geweest voor ons.

Joey van Riessen is de afgelopen dagen sinds zijn overlijden bejubeld om zijn muzikale talenten. Mooie clips en muziek worden gedeeld op sociale media en zijn collega muzikanten omschrijven hem als een fijn en getalenteerd mens. Ik kan hem niet meer vertellen dat ik fan was en dankzij hem viswijf genoemd ben. Aan allen die dicht bij hem stonden wens ik liefs en kracht; de vele mooie herinneringen blijven, ook nu hij er niet meer is. Maar dat is voor nu ongetwijfeld een schrale troost.

Voor de tijd die mij nog rest ben ik liever een gezellig viswijf dan een verzuurde oude tante. En dat ook vooral wanneer ik mijn omgeving niet begrijp of mij niet begrepen voel door anderen om mij heen. Viswijf of niet; onze kring van idolen, kennissen, vrienden en familie wordt met het verstrijken van de jaren steeds kleiner. Hoe koesteren wij wat er is aan fijne contacten en hoe bereiken wij de velen die zuur of bitter zijn? Achter een masker van verbittering en stuursheid zitten vaak eenzame persoonlijkheden die net als u en ik ook een heleboel positieve eigenschappen hebben. Zonder wijsheid te pretenderen geloof ik, dat onze wereld een stuk aangenamer wordt als ook wij wat vaker investeren in het trachten te bereiken van anderen. Een spontane babbel, doorvragen en gewoon dichtbij jezelf de andere laten voelen dat die er ook mag zijn, zuur, bitter of niet!

Spontaniteit, inlevingsvermogen en vrolijkheid geven energie in tegenstelling tot energievreters als bitsheid, chagrijn en doemdenken. Wanneer het tegenzit is het ook vanuit een positieve en opgeruimde mind-set dat nieuwe kansen en mogelijkheden worden herkend. En terwijl wij steeds vaker en korter na elkaar vaarwel zeggen aan bekenden die ons voorgaan, kunnen wij die achterblijven elke dag opnieuw weer een zegen zijn voor elkaar in ‘so very many ways’!

Helyante Mac-Donald

Schrijven doet zij om te reflecteren op wat zij ziet en ervaart vanuit een hele brede interesse. Bedrijfseconoom van beroep en vanaf 2006 als zelfstandig managementconsultant actief op het snijvlak van Organisatie-inrichting, Business planning en Marketing. Zie ook www.CrossedLinesadvisory.sr. Feedback op haar blog stelt zij erg op prijs en kan via het mailadres info@crossedlinesadvisory.sr.
Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel