3 Oktober 2021
10:35Floyd Joekoe (35) is ontredderd en is de wanhoop nabij. Het huilen zit hem nader dan het lachen. Als enig kind is hij een zoektocht gestart naar de mysterieuze verdwijning van zijn moeder. Unice Richters (58) is op 4 november 2020 van huis weggelopen in Suriname.
De vrouw vertrok vanuit haar woonadres te Houttuin, waar zij met haar man verbleef. De zoon krijgt de raarste verhalen te horen. Een van de zovele is: "je moeder is opgehaald door een auto". Weer anderen brengen haar verdwijning in verband met 'winti': "mi tante tak' na wan 'winti' of obia tyar' mi ma gwe". Ik heb haar gevraagd sortu 'winti' tyar' mi ma gwe. Mijn tantes zeggen heel veel, onthult hij vol ongeloof.
Hoewel er wordt gezegd dat hij als zoon weet waar zijn moeder is, zegt hij niets van de vermissing af te weten. "Ik blijf geloven dat ik mijn moeder levend zal vinden. Ik heb niemand kwaad gedaan. Daarom doe ik mijn uiterste best haar te vinden. Ze is niet dood. Ik geloof dat ze tegen haar wil ergens wordt gehouden, sterkt Joekoe zich.
Joekoe vermoedt dat zijn moeders familie meer weet over de vermissing. Dat zou ook de man met wie zijn moeder samenwoonde verklaard hebben. "Ik hoor zoveel dingen. Maar de vermissing doet pijn. Ik vind het raar dat mijn moeder plotseling langdurig is verdwenen. Dit is nooit eerder gebeurd", licht hij met een bloedend hart toe.
Joekoe woont in Nederland en is naar zijn vaderland afgereisd om de vrouw die hem het leven schonk te vinden. Hij looft zelfs SRD 30.000 uit aan de tipgever. Dit doet hij zodat de 58-jarige vrouw sneller gevonden kan worden. "Ik kreeg op die bewuste dag telefonisch van familieleden te horen dat mijn moeder niet naar huis is teruggekeerd", vertelt de verdrietige maar kranige zoon.
Mentaal
De zoon vertelt dat hij de mentale gezondheid van zijn moeder negentien jaar geleden achteruit zag gaan. Op 16-jarige leeftijd heeft de moeder hem gemachtigd op haar bankrekening. Met de woorden: "Ze willen me doodmaken. Ik was jong, ik kon haar geen nadere vragen stellen."
Hij blikt machteloos terug op de periode in Suriname waar hij soms rennend zijn moeder achterna moest gaan, nadat ze hem weer eens op het werk was gaan opzoeken. "Een week voor de vermissing heb ik mijn moeder via een video-verbinding gesproken. Ze was in het ouderlijk huis te Flora. Ze vertoonde in dat gesprek een paniekerig en onrustig gedrag. Ze kon niet rustig staan, ook toen ik haar probeerde te kalmeren", weent de 35-jarige zoon.
Hij vertelt dat elke keer wanneer de moeder onrustig gedrag vertoont, zij in één adem meerdere keren de initialen H.R. in de mond neemt. Vervolgens doet zij dan het adres van H.R. in het westen van Suriname aan. De zoon probeert zich sterk te houden ondanks hij er alleen voor staat. Zijn enige en innige wens is om zijn moeder levend in zijn armen te kunnen sluiten.
Hij kijkt er vreemd van op dat familieleden die niet op bezoek bij zijn moeder gingen, zich nu totaal anders gedragen. "Ze denken dat mijn moeder geld heeft. De sma e mek berekening tap' mi ma moni. Maar a no dati", spreekt hij zijn vermoedens uit. Wat hem de wenkbrauwen ook heeft doen fronsen is het feit dat de naaste familie van zijn moeder nooit aangifte heeft gedaan over de verdwijning.
De bloedverwanten beweren niet te weten waar de vrouw is. "Ik krijg vaker te horen dat mi ma de na den brada anga s'a fu in. Als ik vraag krijg ik te horen dat ze haar niet hebben gezien", spreekt hij vol twijfels.
Drie weken vóór de verdwijning was de vrouw voor enkele uurtjes van huis weggebleven. Een van de keren toen de moeder weer van huis was weggelopen kreeg de zoon van een tante te horen dat zijn moeder op straat is gevonden door de brandweer. Hij zegt dit verhaal niet te geloven. "Ik heb goed contact met mijn moeder en belde haar vaker op". Volgens Joekoe hebben familieleden vanaf toen getracht de moeder schuil te houden.
Naomi Hoever