26 September 2021
08:00[INGEZONDEN] – In reactie op het artikel “Leugens, bedrog en willekeur van Surinaamse Politiebond ontmaskerd”, van de columnisten Sunil Sookhlall & Kries Mahabier, de dato 23 september 2021 in de Suriname Herald, acht ik het noodzakelijk te reageren en een bijdrage te leveren aan deze zeer verontrustende maatschappelijke situatie.
Zoals vele andere publicaties betreffende het dispuut rond de benoeming van de heer mr. S. Ramlall is ook dit artikel goed onderbouwd en beargumenteerd, weliswaar enigszins doorspekt met insinuaties, waarbij vuilsmijterij niet achterwege is gebleven. Natuurlijk met de benadering van uiteenlopende interpretaties.
Het is niet de bedoeling dat ik bij dit dispuut tussen de bond en de staat Suriname een oordeel ga vellen, want anders ga ik mij scharen in de rij van belanghebbenden en opportunisten.
Wat ik wel wens te doen, is om al deze ‘intellectuelen’ de juiste weg te wijzen tot een goede oplossing van het dispuut en hoe respectvol boven zaken te blijven. Ik wil dit doen door mijn eigen zaak aan de orde te stellen en als voorbeeld aan te geven. Met inachtneming van respect voor de rechtstaat en de democratie zal men bij elk dispuut moeten uitkijken naar rechtsingangen, die de constitutie jou biedt.
Tijdens de rechtmatige uitoefening van mijn beroep raakte ik verwikkeld in een slepende rechtszaak met als uiteindelijk oordeel ‘Ontslag van Alle Rechtsvervolging’. Als gevolg hiervan werd ik achtergesteld op de rangenlijst en schoten collega’s mij met rasse schreden voorbij. Ik vond dat ik in mijn rechtspositie was geschaad, maar heb nimmer enige wrok ontwikkeld tegen het KPS of mijn collega’s, die van mindere in rang mijn superieuren waren geworden. Ik ging ook niet naar de media, social media of de politiek om enige sensatie of commotie te ontwikkelen.
Wat ik wel gedaan heb, is dat ik met het dispuut, via mijn jurist naar de groene tafel ben gestapt en de zaak werd uiteindelijk in mijn voordeel beslecht. Het gevolg was dat ik in gevolge een rechtelijke uitspraak terug werd geplaatst op mijn juiste plaats op de rangenlijst. Bij dit rechtsproces heb ik ervaren dat de kantonrechter alle stakeholders bij één heeft gebracht en na comparitie een oordeel heeft geveld.
Een dispuut kan en mag ontstaan, maar uit respect voor elkaar zullen partijen de juiste wegen moeten bewandelen, politiek erbuiten moeten houden, prestige ter zijde moeten zetten, stigma c.q. criminaliseren moeten voorkomen en vuilsmijterij in de media moeten vermijden. Een verkeerde aanpak zal de zaak alleen maar verergeren en doen escaleren.
Als blijkt dat bij het plegen van bestuurlijke rechtshandelingen de korpschef niet is gekend, zullen er spanningen ontstaan. Als blijkt dat de bond niet is gekend, zullen er ook spanningen ontstaan. De reactie van zowel de korpschef als de bond is ingevolge de “the police code of conduct” begrijpelijk. Deze ontstane spanningsvelden kunnen ontladen worden, indien op basis van wederzijds respect men met elkaar gaat communiceren.
Op grond van het feit dat ik via het KPS eenenveertig jaren executieve dienstbaarheid heb gegeven aan de gemeenschap en ik mij betrokken voel in een positieve ontwikkeling van deze organisatie, doe ik een beroep op alle kwaadwilligen om af te stappen van deze methode van vechten.
Bewust dan wel onbewust worden met publicaties etnische sentimentele snaren bespeeld, wat kan leiden tot een rassenstrijd binnen en buiten het korps. Het zijn niet de onheilstokers die hieronder zullen lijden, maar in de eerste plaats de gemeenschap. Zij die van achter hun computers de brand gesticht hebben, zullen zich dan lafhartig koest houden.
De gevolgen van het uitvallen van de politie in een land zijn niet te overzien. Hopelijk zullen partijen groot genoeg zijn om de koppen bij elkaar te steken om tot een vergelijk te komen. Laten wij met z’n allen ervoor waken dat partijpolitiek en racisme ver buiten het korps gehouden worden. Makkelijk zou het zijn om andere commissarissen of ex-commissarissen te bekritiseren en door het slijk te halen, doch betitel ik dit als spijkers op laag water zoeken.
In elk geval ben ik ingevolge een rechterlijk bevel in de juiste rang geplaatst op de rangenlijst en mijn aanstelling is gebaseerd op wet en regelgeving. Als politieman wordt ook van mij verwacht dat ik elke collega een terechte bevordering toewens en dat rancune tegen wie dan ook uitblijft.
Tot slot wil ik de befaamde columnisten vragen in het vervolg eerst goed hun informatie te verwerken alvorens personen bij de naam te noemen. Dit ‘downgrade’ hun aanzien als relatief goede schrijvers.
Hoogachtend,
De commissaris van politie,
O. Terborg
