COLUMN: Machtsdronken

Shoeket logo

Bron: De Ware Tijd

25 September 2021 14:00

Voor mij lezen

Kent u het boek van Gabriel García Márquez getiteld ‘Verhaal van een schipbreukeling’? Een schipbreukeling die tien dagen zonder eten of drinken op een vlot ronddobberde, tot held van de natie werd uitgeroepen, door schoonheidskoninginnen werd afgezoend en door de publiciteit in goeden doen kwam, maar het toen bij de regering verbruide en voorgoed vergeten werd?

Als hij nog zou leven, kon hij een nieuw verhaal schrijven getiteld 'Verhaal van een lijfwacht die bankrover werd, geld verdeelde aan arme mensen, door een stel salon nationalisten werd gebombardeerd tot guerilla, een oorlog ontketende waar het land nog steeds niet van is bekomen, steenrijk werd van goudmijnen waar hij plots over bleek te beschikken, een voetbalclub kocht, kinderen per dozijn maakte, zodat hij en zijn nageslacht een heel kabinet kunnen bemensen als ze aan de macht komen, met pistolen zwaaide op voetbalvelden, de politiek inging en als parlementariër tegenstanders tegen de grond mepte, vanwege het oneerlijke kiesstelsel in staat is om coalities te gijzelen, zichzelf tot parlementsvoorzitter liet kronen voor een dag, geld strooien uit helikopters zag als armoedebestrijding, de oudste persoon werd die in een internationaal voetbaltoernooi op een veld rondliep en de eerste persoon in de geschiedenis die geld uitdeelde aan zijn voetbaltegenstanders als dank voor het inmaken van hem en zijn ploeg wat toch op zijn minst voer is voor heel veel psychologen om zich te buigen over de vraag waar deze ziekelijke behoefte aan aandacht vandaan komt en het idee dat met geld je respect en gezag kan kopen, maar die niettemin voor zijn volgelingen een rolmodel bleef zolang hij de springplank kon zijn voor het waarmaken van hun eigen ambities omdat je er niet zoveel voor hoefde te doen, slechts de voorzitter te aanbidden zoals bij zoveel politieke partijen in Suriname, en die in de toekomst ongetwijfeld nog een zangcarrière zal ontwikkelen en een stand-upcomedyshow zal geven waar hij mensen zal betalen om naar hem te kijken en alvast visitekaartjes had laten drukken voor zijn presidentschap terwijl hij nog waarnemend president was'.

En terwijl meneer Brunswijk de gemoederen bezighoudt, broeit de clash tussen de coalitiepartners, met de politiebond als middelpunt. Als ik dit schrijf zijn er nog pakweg 24 uur te gaan voor het verloop van het ultimatum. De president benoemde een commissaris, de politiebond steigert en gaat zijn beklag doen bij de VP die zegt: 'erg hoor dat de president dat heeft gedaan' (of woorden van die strekking). Heeft u uw popcorn al klaar? Ik niet, want het is allesbehalve amusant.

Zodra een gewapende macht en democratisch gekozen staatshoofden het met elkaar aan de stok krijgen, krijg ik het benauwd. Vooral als dat staatshoofd keer op keer blijkt niet in staat te zijn om de verregaande gevolgen van zijn handelen van tevoren in te schatten.

Een strateeg is meneer Santohi duidelijk niet. (Ook geen diplomaat. Ook geen geweldige communicator. Noch lijkt hij in staat om zichzelf te corrigeren. Hm). Als dan ook nog het conflict tussen gewapende macht en staatshoofd een zoveelste moment is waarop de grootste coalitiepartners tegenover elkaar komen te staan, dan is het helemaal beangstigend.

Vanuit strategie bekeken: well played politiebond. Vanuit 's lands belang bekeken: het was weer zo een week waarin werd bevestigd dat we nog altijd zijn overgeleverd aan de grillen van narcistische egomaniakale machtsdronken hypocrieten.

gangadwt@gmail.com

Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel