Laatste groep Cubaanse artsen en verpleegkundigen vertrokken

Gisteren is de laatste groep bestaande uit 32 Cubaanse artsen, medisch specialisten en verpleegkundigen, vertrokken naar hun land van herkomst. Na bijkans twee jaar is hun missie beëindigd. Een deel van hen heeft in alle districten gewoond en gewerkt. Het contract van de groep verliep in juni dit jaar. Terwijl de Cubaanse artsen vertrekken, spreekt de minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin, zijn bezorgdheid uit over het ernstige tekort aan medici dat ingezet kan worden in de strijd tegen COVID-19. De ondervoorzitter van De Nationale Assemblee tevens arts Dew Sharman, zegt tegenover de krant, dat het logisch is dat men vertrekt als het contract is afgelopen. Volgens Sharman spelen ook financiële aspecten een rol. Dit is volgens hem een van de hoofdredenen geweest, waarom de contracten niet verlengd zijn. ‘’Het is ook niet zo, dat de zorg zal instorten met het vertrek van de Cubaanse artsen. Ze hebben wel een belangrijk rol gespeeld, vooral in het binnenland en in de districten, echter betekent het niet dat er een groot gat in de zorg zal ontstaan.”

Sharman zegt niet precies te weten welke afspraken er gemaakt waren tussen het ministerie van Volksgezondheid en de Cubaanse artsen, maar de artsen leverden hun diensten niet belangeloos. ‘’Er waren financiële consequenties aan verbonden’’, zegt Sharman. ‘’Op basis van de kritiek die er nu wordt geleverd, lijkt het erop dat de groep uit het niets is weggestuurd. Echter is dat niet zo. De dienstverlening van Cubaanse artsen kost geld en dat heeft de regering momenteel niet. Het heeft dan niet zin iets te houden, wat je je niet kunt permitteren.” Sharman zegt, dat het om honderden US-dollars gaat die de regering zou moeten uitgeven aan de Cubaanse regering voor hun dienstverlening.

Randvoorwaarden niet in orde

Of er Surinaamse doctoren zijn die de plek van de Cubaanse artsen in het binnenland kunnen invullen, heeft Sharman zijn twijfels. Volgens hem zijn er weinig Surinaamse artsen die bereid zijn het werk in het binnenland over te nemen. ‘’Dat was wel een positief ding, je kon de Cubaanse of Filipijnse artsen overal in het binnenland en de districten inzetten. Bij de Surinaamse artsen gaat dit een beetje gebrekkig, omdat niet alle randvoorwaarden in kannen en kruiken zijn.‘’ Volgens Sharman is het ook niet zo, dat de lokale artsen weigeren in het binnenland te werken. ‘’Echter prefereren ze dat de overheid zaken in orde maakt.

Als je lokale artsen in het binnenland wilt hebben, moet je een heleboel zaken in het binnenland in orde maken.

Dit wordt al decennia aangegeven, echter heeft regering Bouterse toen voor een andere methode gekozen.” Overigens moet er volgens Sharman, nog steeds veel gedaan worden om het werken in het binnenland aantrekkelijk te maken. ‘’Als goed opgeleide arts kan je niet gewoon in het binnenland of district tewerkgesteld worden, zonder dat er wetenschappelijke ontwikkelingen zijn.

De overheid zou in-touch moeten blijven, dat de kwaliteit van de dienst en de arts niet achteruit gaat. Een belangrijk ding is, dat de overheid ook investeert in goede huisvesting voor zorgverleners die in het binnenland of in de districten werken”, aldus Sharman.

door Orsilia Dinge