14 Augustus 2021
12:00STABILITEIT IS HEEL belangrijk. Dat zegt de regering steeds weer. En ze heeft alles in het werk gesteld om voor zichzelf een stabiele omgeving te creëren. Daarbij is gewerkt aan een coalitie die stabiel is, mede omdat de partners aan elkaar zijn veroordeeld, maar misschien mede daardoor is er ook rust.
Daarnaast is eraan gewerkt de schulden in kaart te brengen en op een rij te zetten. De overheid heeft ook haar inkomsten geregeld. Door subsidie af te bouwen en de belastinginning strakker aan te pakken is een stabiele omgeving geschapen om de balans terug te brengen in de overheidsfinanciën.
Een huishouden is op microniveau ook een economisch systeem. Er zijn inkomsten en uitgaven. Heel belangrijk is het dat deze twee delen in balans zijn. Meer uitgeven dat je ontvangt zal op termijn zorgen voor een zeer lastig effect met alle gevolgen van dien.
En net als bij de overheidsfinanciën is het voor huishoudens ook superbelangrijk dat zij kunnen plannen. Vandaar ook dat telkens weer erop wordt gehamerd een huishoudboekje bij te houden en te budgetteren.
Toch mag het opmerkelijk heten dat de overheid, in haar inspanningen om voor zichzelf stabiliteit te creëren, er totaal geen rekening mee houdt dat daardoor gezinnen enorm de dupe worden. Subsidies worden afgebouwd om minder uit te hoeven geven. Maar daardoor mag de burger telkens weer meer betalen.
De prijs van benzine bijvoorbeeld is bepalend voor de prijs van veel goederen en diensten in Suriname. Wanneer elke maand de prijs van benzine wordt verhoogd, kan er donder op worden gezet dat de prijzen van veel andere producten ook zullen stijgen. Zo zal de prijs voor een busrit ook constant blijven fluctueren.
Wanneer ouders en werkenden een bepaald inkomen hebben en zij daartegenover verplichtingen hebben, is het niet te doen dat er andermaal verhogingen worden doorgevoerd die de planning helemaal en compleet in de war gooien. En waar de overheid het vermogen en de bevoegdheid heeft om haar inkomsten door een verhoging van belasting door te voeren, heeft de burger dat niet.
Het inkomen wordt op zo een manier zodanig belast dat het individu geen kant meer uit kan. Mensen nemen meer banen aan dan ze aankunnen of ze belanden langzaam maar zeker in een situatie waarin niet alleen zij en hun gezin, maar ook de hele economie gaat vastlopen. En hoewel de overheid bepaalde maatregelen als noodzaak bestempelt, lijkt soms empathie naar de economische systemen op microniveau zoek. Dat kan nooit de bedoeling zijn.