31 Juli 2021
12:00SURINAME HOORT AL heel lang dat het de weg naar het Internationaal Monetair Fonds (IMF) moet inzetten. Vrij snel nadat de regering aantrad werd duidelijk dat dit hét alternatief voor Suriname zou worden. Er werd een Herstelplan gemaakt – geen IMF-plan – om de balans in de economie te herstellen. Het Herstelplan moest wel eerst goedgekeurd worden door het IMF en dan pas door ons parlement.
Na deze fase waren we als een kind zo blij want nu daar we technisch akkoord hadden met het IMF zouden we de onderhandelingen met de Oppenheimer schuldeisers kunnen starten. De regering gaf mee dat na het doorvoeren van drie maatregelen -the prior actions- we klaar waren om met het bestuur van het IMF te tekenen om ook werkelijk de betalingsbalans steun te krijgen die zou dienen als een soort garantie voor herstel van onze economie.
Daarnaast zaten volgens de regering de Wereldbank, IDB en andere financiële instellingen ook te wachten op het akkoord met IMF om programma's in het land te financieren. Helaas blijkt dat niet zo eenvoudig te zijn als geschetst. IMF zegt dat Suriname ook eerst de schuldeisers aan boord moet hebben om te kunnen tekenen. Voorwaar geen makkelijke taak omdat de onderhandelingen met de Oppenheimer schuldeisers vast zitten. Met die term is Achaiberingh niet eens, maar hij kan niet ontkennen dat er geen akkoord is nog. Dat, en het feit dat ook de bilaterale schuldeisers nog geen akkoord hadden gegeven voor schuldherschikking maken zaken moeilijker dan verwacht.
Een andere droom die kennelijk al snel als een zeepbel uiteen spatte was diasporakapitaal. Schertsend zei president Chandrikapersad Santokhie nog dat de rijen bij Western Union ook diasporakapitaal vertegenwoordigen, terwijl hij bliksems goed weet dat hij heel iets ander bedoelde toen hij dat noemde tijdens zijn verkiezingscampagne. Ook van het Fresh Capital dat we zouden krijgen hebben we tot nu toe maar weinig gezien.
De vraag is wat de gereviseerde aanpak zal inhouden om het land op spoor te houden nu zaken langzamer lopen dan verwacht. Het Herstelplan uitvoeren zonder hulp van IMF, Diaspora en Fresh Capital zal maken dat de Surinaamse burger zelf de klappen zal moeten incasseren. We zien daarvan al de tekenen aan de wand.
De burger wordt op allerlei manieren uitgeknepen en het sociaal vangnet is een aantal maten te klein gebleken. Belangrijk is dat de regering de enorme slagen voor de minder draagkrachtigen beter opvangt en dat de middenklasse niet verwordt tot bedelstaf, want zij zijn een grote spil in de economie.
De blik moet nu gericht worden richting de multinationals om structureel meer bij te dragen en de regering moet nu eens de koe bij de horens vatten en onroerendgoedbelasting gaan innen. Gek genoeg is dat de belastingsoort die in het Herstelplan nergens genoemd is.