18 Mei 2021
09:47
Suriname is straks bijkans 50 jaar onafhankelijk, maar wat heeft het voor land en volk gebracht? Alle voorgaande regeringen hebben gewoon keihard gefaald om ontwikkelingen te brengen. Rond de jaren zeventig van de vorige eeuw, had Suriname een gezondheid – en onderwijsniveau wellicht vergelijkbaar met Europa. We zien eigenlijk dat sinds de aankondiging van de onafhankelijkheid door de toenmalige regering eigenlijk de achteruitgang dan wel een teloorgang werd ingezet in Suriname. Dit blijkt door het massale vertrek van mensen naar o.a. Nederland, Amerika, de Antillen (human capital).
Hopelijk dat de autoriteiten ook gaan denken over productdifferentiatie (bij Staatsolie) en niet alleen slechts bulkproductie of ruwe olie als grondstof gaan exporteren, want de olie raakt over dertig of veertig jaar ook opgedroogd. Aangezien men in de ontwikkelde landen ook aan het nadenken is over energietransitie (ook in verband met het Parijs akkoord. Lees: alternatieve energie o.a. zon of windenergie). Maar ook bij landbouwgewassen of fruitproducten moet men nadenken hoe eindproducten geproduceerd kunnen worden. (Zoals bij Interfood vroeger) Exporteren levert per slot van rekening vreemde valuta op voor de Staatskas.
De elite en/of de politieke elite heeft altijd geprofiteerd vanaf de jaren 70, toen er nog flink ontwikkelingshulp binnen kwam in Suriname, maar daarvoor ook. Het nepotisme en het cliëntelisme heeft tot op heden helaas geprevaleerd. Dat de afgelopen tien jaren gruwelijk is geroofd en dat de voormalige autoriteiten hun gang konden gaan, heeft deels te maken met de tactiek wat men in het Romeinse tijdperk ooit heeft toegepast nl. zorg dat het volk “brood en spelen” - (lees voedselpakketten voor de gewone man)- kreeg en geen controle door de Rekenkamer/CLAD, alsmede de Centrale Bank van Suriname.
De doorsnee bevolking heeft weinig kunnen profiteren van de welvaart. Maar daarentegen stuurden sommige van de toenmalige machthebbers hun kinderen naar het buitenland ( o.a. in Nederland) om op gerenommeerde universiteiten te gaan studeren, terwijl juist sommigen van die lieden zogenaamde nationalistische ideologieën aanhangen.
Bij de onafhankelijkheid kreeg Suriname omgerekend (3.5 miljard guldens). Er is eigenlijk vrijwel geen tastbare ontwikkeling te bespeuren geweest, maar de middelen zijn min of meer opgedroogd geworden (deels consumptief aangewend). De ooit zo bloeiende bauxietsector heeft ook geen zichtbare ontwikkelingen gebracht voor de gewone man. Er zijn ook verkeerde investeringen gepleegd zoals in West-Suriname, waarbij honderden miljoenen Nederlandse guldens inefficiënt zijn aangewend. Op dit moment heeft het land te maken met een schuld van ongeveer 4 miljard US dollar. Dit is niet alleen veroorzaakt door verkeerde investeringen, maar puur graaien in de staatskas (de nyang patu).
Door verkeerde managementbeslissingen en wanbeleid zijn ooit zo goed florerende bedrijven naar de knoppen geholpen door verschillende regeringen. Bruynzeel bijvoorbeeld, het eens zo bloeiende en zelfs (kant en klare) huizenpakketten exporterende bedrijf, is naar de filistijnen geholpen. Om maar te zwijgen om SWM, EBS, Para Industries, Palmoliefabriek etc.
Het hout uit het bos wordt massaal en voor een prikkie geleidelijk aan leeg gedragen. Dat zal vroeg of laat nog veel grotere rampen kunnen veroorzaken. Door de massale goudwinning wordt de natuur flink vervuild/vernietigd door chemicaliën, waardoor er onherstelbare schade wordt toegebracht.
Waarom is het met de overheidsbedrijven of semioverheidsbedrijven verkeerd afgelopen? Omdat volgens mijn bescheiden mening de partijpolitiek en/of soms puur etnische sentimenten en louter wanbeleid, de boventoon hebben gevoerd. En zie daar het resultaat van deze bemoeienis en de aanzet tot de ondergang van deze prachtige bedrijven die eens zo florerende organisaties waren.
Als je anno de 21e eeuw de situatie analyseert, dan kom je tot de bizarre conclusie dat wellicht minstens driekwart of meer van de bevolking in armoede leeft, dan wel heel lastig de eindjes aan elkaar kan knopen. Ik hoop dat de huidige autoriteiten ondanks de erbarmelijke omstandigheden en tegenwerking (in meerdere opzichten en facetten) van bepaalde gefaalde lieden, over vier jaar de sociaaleconomische -, en financiële situatie, tot een redelijk niveau in mogen slagen en wat resultaat neerzetten.
Anand Gajadhar