COMMENTAAR: Veiligheidsgevoel

PARAMARIBO - HET EXTRA GEVOEL VAN onveiligheid beheerst in grote mate al langer dan een week landelijk het dagelijkse leven door de brute aanval op vissers op zee. Vooral deze groep roept de regering op tot maatregelen om de veiligheid bij het werk te garanderen. Maar het spreekt vanzelf dat het gevoel van veiligheid niet alleen op het werk moet gelden. Burgers moeten zich op elk moment onder elke normale omstandigheid veilig kunnen voelen.

Hoe vaak is het niet gebeurd dat iemand zijn auto parkeert om even iets te halen in bijvoorbeeld een winkel, en bij terugkeer merkt dat in zijn voertuig is ingebroken. Niet altijd gaat het om kostbare goederen die worden meegenomen. Kruimeldiefstallen zou men kunnen zeggen. Het punt is niet altijd wat men meeneemt. Het probleem is tot de ontdekking te komen dat er is ingebroken. Sommige mensen stappen er makkelijk overheen, weer anderen houden er een trauma aan over. Inbraak in geparkeerde auto's( bij een sportevenement) komt regelmatig voor, al halen die berichten niet altijd het nieuws en vaak gaat de niet direct betrokkene er schouderophalend aan voorbij.

Toch heeft ook dit grote impact op iemand. Een recent geval rond een sportwedstrijd is dat waarbij in de auto van Yellow Birds-coach Marciano Zalman bij de Ismay van Wilgen Sporthal is ingebroken. Er zijn voor hem belangrijke en waardevolle spullen meegenomen. Het is geen plezierig gevoel om bij een sportevenement aanwezig te zijn, in welke hoedanigheid dan ook, maar er met je gedachten niet bij te zijn omdat je je voortdurend afvraagt in welke staat je je auto straks terugvindt. Sportorganisaties kunnen een bijdrage leveren om de beoefening en beleving van sport in een ontspannen sfeer te laten plaatshebben door voor beveiliging te zorgen.

Vaak wordt geklaagd over geldgebrek. Natuurlijk hangt er een prijskaartje aan als het gaat om een erkend beveiligingsbedrijf. Maar niet elke veiligheidsmaatregel hoeft duur te zijn. Sommige organisaties huren padvinders in om een oogje in het zeil te houden. Dat zou een alternatief kunnen zijn voor sportbonden. Eventueel zou aan de aangesloten clubs een financiële bijdrage gevraagd kunnen worden, die vervolgens ten goede komt aan de kas van organisaties zoals de padvinderij. Belangrijk is ook dat sportbonden gaan werken met een jaarkalender op basis waarvan - zoals in het buitenland gebeurt - de politie kan beslissen aan welke activiteit ze ondersteuning kan verlenen, bijvoorbeeld door permanente aanwezigheid gedurende de activiteit of door regelmatige surveillance.