Vier Caribische landen op EU-zwarte lijst

Vier Caribische landen prijken op de EU-lijst van niet-coöperatieve rechtsgebieden voor belastingdoeleinden. De status van Anguilla, Trinidad en Tobago en de Amerikaanse Maagdeneilanden blijft ongewijzigd. Dominica is toegevoegd aan de lijst, terwijl Saint Lucia volledig van de lijst is gehaald. Jamaica en Barbados zijn op de grijze lijst geplaatst.

Saint Lucia is zijn verplichten nagekomen en is daardoor volledig van de zwarte lijst gehaald. De lijst bevat rechtsgebieden over de hele wereld die ofwel geen constructieve dialoog met de EU hebben gevoerd over fiscaal bestuur, ofwel hun toezeggingen om de hervormingen door te voeren die nodig zijn om te voldoen aan een reeks objectieve criteria voor goed fiscaal bestuur, niet zijn nagekomen.

Deze criteria hebben betrekking op fiscale transparantie, eerlijke belastingheffing en de toepassing van internationale normen die bedoeld zijn om uitholling van de belastinggrondslag en winstverschuiving te voorkomen. De EU-lijst van niet-coöperatieve rechtsgebieden voor belastingdoeleinden werd opgesteld in december 2017. Het maakt deel uit van de externe strategie van de EU inzake belastingen en heeft tot doel bij te dragen aan de lopende inspanningen om wereldwijd goed fiscaal bestuur te bevorderen.

Jamaica heeft zich ertoe verbonden zijn schadelijke belastingregime te wijzigen of af te schaffen. Het land heeft tot 31 december 2022 de tijd om zijn wetgeving aan te passen. Ook Barbados dat in oktober 2020 aan de zwarte lijst is toegevoegd, wacht op aanvullende beoordeling door het Global Forum en is vooralsnog op de grijze lijst geplaatst.

Landen die nog op de lijst voorkomen hebben het gewijzigde Multilateraal verdrag van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) inzake wederzijdse administratieve bijstand niet ondertekend en geratificeerd, doen niet aan automatische uitwisseling van financiële informatie, hebben schadelijke preferentiële belastingregimes en leven de minimumnormen van BEPS (Base erosion and profit shifting) niet na.

BEPS verwijst naar belastingplanningsstrategieën die multinationale ondernemingen gebruiken om hiaten en discrepanties in belastingregels te exploiteren om belasting te vermijden. Doordat ontwikkelingslanden meer afhankelijk zijn van vennootschapsbelasting, lijden zij onevenredig zwaar onder BEPS. BEPS-praktijken kosten landen jaarlijks US$ 100-240 miljard aan gederfde inkomsten. Door samen te werken binnen het OESO/G20 Inclusief Kader voor BEPS, werken meer dan 135 landen en rechtsgebieden samen aan de implementatie van 15 maatregelen om belastingontwijking aan te pakken, de samenhang van internationale belastingregels te verbeteren en te zorgen voor een transparanter belastingklimaat.