7 Mei 2018
14:00Ik heb gelachen de voorbije week. Hoe kan dat Giwani?, denkt u nu waarschijnlijk. Suriname zit middenin een nationale tragedie, met de overvallen op zee en de vissers die nog altijd worden vermist. En toch heb ik gelachen. Dat soms de beste remedie tegen alle ellende die over ons wordt uitgestort. Dat we als samenleving nog altijd voortgaan, zegt iets over onze veerkracht. Vandaar een pluimpje voor het project van Argos dat op zoek gaat naar het positieve dat er nog is tussen de Marowijne- en de Corantijnrivier en tussen de Atlantische Oceaan en de bergen in het zuiden.
Lachen was dus het devies de voorbije week. Het begon met de president. Die heeft onherroepelijk laten blijken een supporter van Real Madrid, in de volksmond bekend als UnReal Madrid, te zijn. Anders zeg je niet dat je nog altijd gelooft dat onze kokosolie de beste ter wereld is. Terwijl de producent er geen bewijs voor heeft en zijn eigen voorlichtingsdienst, het NII, er ook niet meer in gelooft en het bericht van de website heeft gehaald. Maar goed, de supporters van UnReal zeggen ook dat Marcelo tegen Bayern Munchen geen hands maakte, terwijl de dader zelf heeft bekend.
Lachen moet ik ook als ik de nieuwe wedstrijd onder politici aanschouw, en dan vooral de personen die lijken op Baba en Mai. Die strijden om de titel: 'Beste danser(es) op de muziek van de mensen in het binnenland'. Eerst was er een filmpje van Asiskumar Gajadien op Facebook, zaterdag was het de beurt aan minister Lalinie Gopal van Sport- en Jeugdzaken. Ik ben benieuwd wie volgt. Ik vermoed Celcius Waterberg, de jongste politieke koorddanser. Ik heb ook gelachen om Kanye West, de Amerikaanse rapper. Hij deed een op z'n minst opmerkelijke uitspraak. Iets om over na te denken en met elkaar van gedachten te wisselen.
Volgens de media zei hij dat de slavernij een keuze was van de tot slaaf gemaakten. Als je het gehele interview bekijkt, zegt hij iets anders: "...Vierhonderd jaar slavernij, dat lijkt op een keuze". Afgaand op zijn eigen woorden, en niet die van de media, zou je drie richtingen op kunnen gaan. Hij bedoelt daadwerkelijk dat slavernij een keuze was, hij bedoelt dat als wij nu nog in slavernij leven dat een keuze is of hij bedoelt beide. Dat mijn voorouders destijds bewust een keuze hebben gemaakt vóór een verschrikkelijk leven, gaat er bij mij niet in. Omdat het maken van een keuze allereerst is voorbehouden aan vrije mensen, wat ze niet waren, maar meer nog moesten mijn voorouders zich bewust zijn van het feit dat ze een keuze hadden.
Dat er verlichte mensen tussen liepen, zoals de marrons, die we jammer genoeg al sinds die tijd als tweederangsburgers behandelen, geef ik direct toe. Echter, niet iedereen was in staat om dwars door de manipulatie, vernedering, indoctrindatie en verdeel- en heerspolitiek van de 'witte' mannen en vrouwen te zien. Voor hen was er niks anders dat het leven dat ze hadden, een groot aantal was erin geboren. Als Kanye bedoelt dat er sprake is van een keuze als we anno 2018 nog steeds leven in slavernij, een gevangenis zoals West het noemde, dan kan ik het grotendeels met hem eens zijn.
Alleen zullen we ons nooit kunnen ontworstelen aan het gevangenisregime als we geen eenheid vormen. En dan heb ik het niet alleen over ons hier in Suriname. Het gaat om mensen dwars door en over grenzen heen. Alleen dan zullen we ons kunnen verlossen van het systeem dat nu over ons regeert en ervoor zorgt dat de wereld eruitziet zoals die eruitziet. Echter, het begint voor ons hier, in Suriname. En de eerste test is op 25 mei 2020. Als we dan weer massaal kiezen voor de NDP, dan heeft Kanye gelijk. In ieder geval over ons. Dan hebben we zelf, geheel in vrijheid, gekozen voor een leven in een gevangenis. Een gevangenis die armoede heet. Het lachen zal ons dan collectief vergaan!
giwani@hotmail.com