Meerdere collega’s hebben zich de afgelopen tijden uitgesproken over jouw vaarwel aan de politiek en ik had niets nieuws toe te voegen aan het koor. Ik gunde je ook wel de rust en tijd om na te denken over je toekomst.
Bedachtzaam, zo heb ik je altijd ingeschat. Iemand die strategisch denkt als het om zijn carrière gaat, die niet gaat voor de snelle schnabbel, maar doelbewuste stappen zet. Iemand ook, die al heel lang bezig leek zich te profileren om een soort van brugfunctie te kunnen vervullen tussen je partij en de mensen die niet van je partij zijn. Door niet mee te huilen met de partijwolven, niet al te hard recht te praten wat overduidelijk krom was (zie onder anderen je collega ex-partijgenoot, pardon, nu is dat: ex-collega partijgenoot André Misiekaba). Door slim je eigen pijnlijke zaken als eerste te belichten. Niet dat persoonlijke tekortkomingen en fouten in dit land een obstakel zijn voor een politieke carrière, ze lijken eerder een aanbeveling. Een side note is dit hoor, mijn idee dat er een causaal verband is tussen gebrek aan fatsoen en succes in de Surinaamse politiek.
Maar ik schaar(de?) je wel tot de rij van de meer fatsoenlijken in je partij en was daarom ook niet echt bevreemd door je brief. Je eerste brief. Je hebt ons daarin laten weten dat je moeite hebt met het gevoerde beleid van de afgelopen jaren toen je partij aan de macht was. En dat je je niet kan terugvinden in de standpunten die je verwacht wordt in te nemen, door je partij. Je hebt het over handelingen die zijn gepleegd of juist niet gepleegd, en over evaluaties die niet zijn gepleegd.
Meer dan duizend woorden had je nodig om te vertellen waarom je uit de partij stapte en je zetel inleverde. Nog geen 75 woorden om terug te keren op je besluit: "ampele overwegingen", oproep van het traditioneel gezag en maatschappelijke groeperingen (wie? Ik hoor het graag) en meer van die dingen. Ik begin een donkerpaars vermoeden te koesteren dat dit scenario al maanden geleden is bedacht. Dat het een powerplay was, om te tonen: als je me laat gaan, zeg vaarwel tegen de kiezers van Brokopondo. Want dat is wat ik uit het verhaal haal. Dat vind ik verschrikkelijk cynisch - niet een woord dat ik met jou in verband zou brengen, maar helaas - hier staan we nu. Het betekent namelijk dat de hele opvoering van de mensen, ook die namens het traditioneel gezag, die uit je kiesdistict Brokopondo kwamen, en die jij ontmoette bij het ex-partijcentrum (was er geen andere plek?) - een toneelstukje was, en dat die mensen werden gebruikt - door wie precies: door jou of door de partijgenoten die jij een les wilde leren?
Je deed boete tegenover je kiezers - je had naar ze moeten luisteren. En ik, ik kreeg een gevoel van déjà vu. Weet je nog dat je al was gekozen als DNA-lid in 2015, door deze zelfde achterban? En dat je toen vriendelijk bedankte, want je bleef liever directeur bij Grassalco. Je zei (en ik quote dit uit Starnieuws van 18 augustus 2015): "Er is lang gesproken met de mensen die mij hebben ondersteund. Ik had niet gesolliciteerd voor DNA, maar ben gekozen geworden." Hoezo heb je niet gesollicteerd voor DNA - ik bedoel, kandidaat staan is de duidelijkste sollicitatie die ik ken. Want je gaat huizen langs en roept van alle daken: "I can do the job, give me the job!"
In hetzelfde bericht gaf je aan dat niet iedereen het eens was met je besluit om je zetel niet te bezetten, omdat je toch gewoon directeur wilde blijven bij Grassalco. Het is niet fijn om het gevoel te hebben dat je je zo vergist hebt in iemand, dus ik hoop dat je ons gauw in meer dan duizend woorden zal vertellen wat er is beloofd aan je vanuit de partij - of die evaluatie nu wel komt. En laten we ermee beginnen dat je ons alvast laat weten met welke van de duizenden foute beleidsbeslissingen (nou ja, beleid...) van de afgelopen tien jaar je moeite had. Dan kunnen we beter inschatten wie je bent: werkelijk een nieuwe frisse wind, of helaas weer een politiek windje.
gangadwt@gmail.com