Belfort: ‘Asfaltering wegen naar Matta en Wanhati loze beloftes’

Abop- parlementariër Edward Belfort heeft er geen enkel geloof in dat de deplorabele weg naar het inheemse dorp Matta in Para nog binnen deze regeerperiode zal worden geasfalteerd. Ook de weg naar het Aucaanse dorp Wanhati in Marowijne wordt niet geasfalteerd. “Het waren gewoon loze beloftes om de mensen zoet te houden. De asfaltering van de weg naar Matta gaat niet komen, omdat NDP-voorzitter Desi Bouterse ervan uitgaat dat de Inheemsen dom zijn. Hij denkt: ‘ik pak ze gemakkelijk, zet een krat bier voor ze en dan moeten zij zich zoet houden. De volgende keer pak ik ze toch weer’. Hetzelfde ook bij de marrons. Hij denkt dat deze groep knap is, maar snel vergeet. Daarom zal die weg naar het dorp Wanhati ook niet aangepakt worden”, zegt Belfort aan Dagblad Suriname. Bewoners van Matta hebben maandagmorgen vroeg de hoofdweg gebarricadeerd, omdat de weg al maanden in slechte staat verkeert. Aan hen was in 2010 beloofd dat de weg geasfalteerd zou worden. Voor nu zullen de mensen echter genoegen moeten nemen met het herstel van de weg. De Abop’er stelt dat niet alleen Matta maar het geheel district Para, waar de NDP bij de verkiezingen in 2015 alle 3 zetels in de wacht sleepte, de afgelopen 3 jaren zwaar is verwaarloosd. “De huizenfabriek en cassavefabriek daar staan stil. Al die mensen pienaren”, aldus Belfort.

‘Neks no fout!’
Op 17 december 2014 heeft toenmalige minister van Openbare Werken, Rabin Parmessar, het startsein gegeven voor de rehabilitatie van de weg naar Wanhati. Nadat de aannemer de weg rehabiliteerde, bleken financiële problemen een strop voor de regering te zijn om de asfaltering na 2015 in orde te krijgen. Wanhati is het eerste Marrondorp aan de linkeroever van de Cotticarivier. De weg vormt een verbindingsweg naar 10 verschillende dorpen, zoals Ingi Kondre, Pinatjarimi, Piking Santo, Tamarin, Langs Oekoe 1 en 2, Maloko Kondre, Manjabon. Belfort voert aan dat de 28 kilometer lange onverharde weg voor enorm veel ongerief zorgt. “Je rijdt zeker een half uur vanuit de Oost-Westverbinding in een onverharde weg om naar Wanhati te gaan. Dan zijn er leerkrachten, die vanuit Tamarin naar de stad moeten komen. Het is midden in de jungle, de mensen hebben geen brandstof, terwijl grote vleermuizen ’s avonds het leven daar zuur maken. Zowel Wanhati als Matta mogen natuurlijk niet klagen, want neks no fout!”, aldus de politicus.

Faisel Rasoelbaks