5 December 2020
12:00DE CENTRALE VAN Landsdienarenorganisaties (CLO) is niet tevreden over de gesprekken die zij voert met de regering. Voorzitter Ronald Hooghart vindt dat het niet snel genoeg gaat en voelt zich aan het lijntje gehouden. Hij valt over het feit dat er geen besluiten worden genomen. Besluiten nemen over verhogingen aan de ambtenaren zullen begrijpelijk langer duren. De salarissen van ambtenaren slokken een groot deel op van de overheidsbegroting die nu al een gapend tekort vertoont van - volgens het ministerie van Financiën en Planning - SRD 6,8 miljard en volgens de Vereniging van Economisten in Suriname SRD 12,9 miljard.
Met het niet betalen van de leningen gesloten via Oppenheimer heeft Suriname zich aan het infuus van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) geplaatst. Dat wil zeggen dat het gapende begrotingsgat zal moeten worden teruggebracht, want IMF leent geen geld aan landen die verspillen. Verwacht mag worden en dat is vrijwel standaard bij het IMF-recept dat het ambtenarenapparaat dus zal moeten slinken, subsidies zullen moeten worden afgeschaft en het leven stukken moeilijker wordt.
In landen waar het IMF 'helpt' is het vaak zo dat de allerarmsten door de mazen van de herstelprogramma's vallen en de straat opgaan. Zo komen regeringen ten val en belanden landen in vicieuze cirkels. Het zo begeerde herstel komt maar traag op gang en de uitdagingen zijn meer dan de oplossingen. Als zowel de overheid als de vakbonden, die de ambtenaren vertegenwoordigen, weten wat voor gevolg een dergelijk pad zal hebben voor Suriname, is nu dus de tijd om de onderlinge verschillen aan een kant te zetten en juist in het belang van de arbeiders aan oplossingen te werken.
Het is daarbij niet alleen belangrijk dat partijen tot elkaar komen, maar ook dat er van beide kanten plannen worden gepresenteerd om alvast in te spelen op datgene wat zal gebeuren wanneer het IMF-plan wordt uitgevoerd. Verzwakking van de positie van de arbeiders moet in alle gevallen zoveel mogelijk voorkomen worden. De CLO en het intussen uitgetreden collectief CLO-bonden zijn zich er hopelijk van bewust dat in hun strijd voor behoud of verkrijgen van posities de ambtenaar de gebeten hond wordt.
Aan de vooravond van een nieuw jaar dat economisch weinig goeds voorspelt voor het land moeten alle partijen de neuzen in de richting van de redding plaatsen. Het is noodzaak dat vakbonden met elkaar gaan praten, bedrijfsleven organisaties adviezen geven en de regering realistische herstelplannen schrijft. Doen ze dat niet, dan zal iedereen op het eigen eiland blijven roepen dat het anders moet. De tijd is om alle stuurlui in te zetten om het schip Suriname te redden. Een gehavende schuit zal deze spreekwoordelijke tsunami door onze economie namelijk niet kunnen doorstaan.