23 November 2020
00:56
De PALU feliciteert de Surinaamse gemeenschap met 45 jaar Srefidensi. In de visie van de partij is de onafhankelijkheid van ons land een absolute voorwaarde om de belangen van Surinamers met voorkeur te kunnen behartigen. De PALU volgt elke regering dan ook op de voet wanneer het gaat om de bewaking van en het inhoud geven aan onze onafhankelijkheid.
De vraag is hoe het in de afgelopen 45 jaar zó fout kon gaan dat zovele Surinamers ontevreden zijn over het resultaat van deze 45 jaar onafhankelijkheid? Zo erg zelfs dat zij zich erbij zouden neerleggen dat Suriname desnoods als kolonie terugkeert onder de vleugels van de vroegere eigenaar van die kolonie.
Namens de Partij wenst PALU-voorzitter Jim Hok alle Surinamers, waar ook ter wereld, een bezinningsvolle 45e Srefidensi toe!
Bij de viering van 45 jaar Onafhankelijkheid wenst de PALU stil te staan bij de wijze waarop de huidige regering Santokhi-Brunswijk dat doet. Wij zijn ons ervan bewust dat de onafhankelijkheid en veiligheid van ons land op meerdere manieren zowel gediend als bedreigd kunnen worden. In dit kader richten wij ons vandaag specifiek op de relatie met Nederland. Dat doen wij op het gevaar af dat wij door onze kritische opstelling door velen zullen worden verweten van “daar heb je de PALU weer met haar anti-Holland verhaal”, stelt de PALU-voorzitter Jim Hok.
Meer zakelijkheid en afstand nodig
Wij gingen er al vanuit dat de vroeg hernieuwde relatie met Nederland onder president Santokhi vriendelijker zou zijn dan tijdens de regering-Bouterse het geval was. Maar we hadden toch ook meer zakelijkheid verwacht. Tot onze grote teleurstelling moeten we vaststellen, dat de regering hard op weg is om Suriname in de hernieuwde relatie met Nederland, in een ondergeschikte positie te brengen. En dan moeten we helaas zeggen “weer in een ondergeschikte positie te brengen” want vóór de onafhankelijkheid waren wij ook al ‘onderdanen’ van Nederland.
De PALU vindt dat Nederland vanaf 25 november 1975 ook ‘buitenland’ is voor Suriname en als zodanig moet worden behandeld. Maar des te meer is zakelijkheid, bedachtzaamheid en afstand op zijn plaats omdat ’t juist dit ene buitenland is geweest, dat de gelegenheid heeft gehad om Suriname gedurende honderden jaren te structureren voor eigen gewin en daarbij tot in het diepste onderbewustzijn van de Surinamers is doorgedrongen. Surinamers zijn dan ook vele, vele malen toegankelijker voor alles(!) wat er vanuit Nederland komt, meer dan vanuit welk ander buitenland dan ook. Met de nodige afstand en bezinning op de relatie zou Suriname beter gediend zijn. Ondanks de huidige benarde financieel-economische, monetaire en sociale situatie, is er geen enkele goede reden te bedenken om bij het hernieuwen van de relatie de diepgaande betekenis van onze onafhankelijkheid voor de huidige en de komende generaties op het spel te zetten.
Alsof een scenario wordt uitgevoerd
De snelheid waarmee Den Haag klaarstond om de regering Santokhi ‘te hulp te schieten’, doet bijna denken aan de omstandigheden rond de totstandkoming van de onafhankelijkheid in 1975, alsof er een enorme druk achter zit, alsof er een plan, een scenario wordt uitgevoerd. En uiteraard past het geheel in dat plan als Suriname doet alsof zij de leiding heeft in het hernieuwen van de relatie.
Ooit dachten sommige mensen dat Suriname een steentje was in de Nederlandse schoen, iets dat je strikt genomen zo snel mogelijk eruit zou willen halen. Is het dan niet vreemd dat Den Haag zich nu zo haast en zo blij is om dat ‘hinderlijke en pijnlijke steentje’ terug te kunnen zetten?
Hoe kon het zo fout gaan?
Gegeven het bovenstaande zit Suriname in een cruciale periode waarin voor komende generaties zal worden bepaald of die de vrijheid zullen hebben om zelfstandig hun toekomst te bepalen. Wat wij als volk nu meer dan ooit nodig hebben is geloof in elkaar en leiders die geloven dat wij Surinamers de leiding kunnen en moeten hebben bij onze eigen ontwikkeling.De vraag is hoe het in de afgelopen 45 jaar zó fout kon gaan dat zovele Surinamers ontevreden zijn over het resultaat van deze 45 jaar onafhankelijkheid? Zo erg zelfs dat zij zich erbij zouden neerleggen dat Suriname desnoods als kolonie terugkeert onder de vleugels van de vroegere eigenaar van die kolonie.
Hoofdstuk VIII uit het jubileumboek bij 40 jaar PALU (zie bijlage) biedt misschien het begin van een antwoord maar in elk geval het begin van een uitgebreide discussie over onze onafhankelijkheid en hoe verder. Wij hebben daarom gemeend om, bij gelegenheid van 45 jaar Onafhankelijkheid, dit hoofdstuk ter beschikking te stellen van iedereen.