COLUMN: Wakker

Het lijkt erop alsof ze bij de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) eindelijk wakker zijn geworden. Met wangedrag van voetballers en in het bijzonder agressie tegen officials, moet resoluut worden afgerekend. Bij de Balingsoela Sport Vereniging (BSV) hebben ze het geweten. Spelers van de club sloegen een arbiter het ziekenhuis in. Gelukkig zijn we de komende tien jaar verlost van deze voetballers en de hoofddader zien we zelfs nooit meer terug. Hopelijk gaat er een voorbeeldwerking uit van deze straf.

Het is alleen niet te hopen dat er zware straffen worden uitgedeeld om het 'maar' een ploeg uit Balingsoela betreft. Een vereniging uit een 'verre' competitie zonder klinkende namen. We weten immers uit het recente verleden dat ook anderen zich ernstig hebben misdragen tijdens een wedstrijd onder auspiciën van de SVB en er met veel mildere straffen vanaf zijn gekomen. Ronnie Brunswijk van Inter Moengotapoe is daar een goed voorbeeld van. Keer op keer heeft hij zich misdragen bij wedstrijden van de SVB. En als het niet wangedrag richting de tegenstander of de arbitrage is, dan zijn cameramannen het slachtoffer. Vele malen ontsprong hij de dans, en als hij dan toch door het tuchtcollege een (zware) straf werd opgelegd, was er nog altijd het SVB-bestuur dat onterecht met de hand over het hart streek.

Waar ze ook wakker moeten worden, is in De Nationale Assemblee. Er gaat bijna geen vergadering voorbij of leden krijgen het met elkaar aan de stok en worden persoonlijk. Afgelopen week was het weer raak. Terwijl over het leed van twintig families en de problemen in een hele sector gesproken wordt, vinden Abdoel, Jogi, Misiekaba en voorzitter Simons het belangrijker om zelf het onderwerp van de vergadering te zijn. Als je ook maar een beetje respect zou hebben voor de nabestaanden en families die in onzekerheid verkeren, zou je het zover niet laten komen. En dat geldt ook voor Simons ja! De NDP-politica geeft er steeds meer blijk van niet geknipt te zijn voor de rol van voorzitter van het parlement. Ze is sturend in debatten, een doodzonde als parlementsvoorzitter die zich te alle tijden boven partijen moet opstellen.

Te vaak geeft ze na spreekbeurten van DNA-leden die de regering niet ondersteunen inhoudelijk commentaar, zoals "uw regering heeft het in tien jaar ook niet kunnen regelen". Ze hanteert voor verschillende leden verschillende normen en interpreteert het Reglement van Orde naar eigen inzicht. Het zijn overigens steeds weer dezelfde leden die voor tumult in het parlement zorgen: Misiekaba, Jogi, Abdoel, Belfort en Gajadien. Ze vergeten kennelijk dat ze daar zitten om het nationaal belang te dienen en het te hebben over issues in plaats van personen. En met haar manier van de vergadering leiden, zorgt Simons ervoor dat de kans op escalatie groter wordt. Misschien wordt het tijd dat ze de hamer definitief overdraagt aan Melvin Bouva die wat dat betreft een veel betere job doet. Simons kan dan weer gewoon in de zaal zitten. Het is duidelijk dat ze de debatten mist en inhoudelijk behoort ze tot de beste DNA-leden die we ooit hebben gehad.

Zelf moeten we ook ontwaken. Uit onze smerigheidsslaap, die kennelijk al jaren duurt. Surinamer gaan er prat op netjes te zijn, en daarbij geven we vooral af op die vieze bakra's. Echter, dagelijks als ik over onze wegen rijd, erger ik me aan de troep die wij zelf maken. Bij elke zware regenbui is het weer raak. Goten die vol zitten pet petflessen en andere troep. Elke keer als de bermen worden gemaaid, komt onder het gras een mini-vuilnisbelt te voorschijn. Alleen vrees ik dat het deze column niet zal helpen dit varkensachtig gedrag dat we ons eigen hebben gemaakt om te buigen.

Misschien kunnen we leren van de Afrikaanse landen. Een aantal van hen heeft plastic in de band gedaan. Rwanda was de eerste in 2004. Intussen telt de lijst meer dan vijftien landen. Van Eritrea , Tanzania, Oeganda, Botswana en Senegal tot aan Mauritanie. Winkels mogen geen plastic tasjes meer meegeven aan klanten en voor overtreders gelden zware sancties, van torenhoge geldboetes tot zelfs jarenlange celstraffen. In Suriname zou het ook kunnen werken. Ik voorspel dat we zullen blijven slapen, totdat we een ochtend wakker worden met het nieuws dat een landgenoot de cel in is gedraaid: dan worden wakker!

giwani@hotmail.com