21 Oktober 2020
02:46
De afgelopen dagen zijn de discussies over de gedane benoemingen van president Chan Santokhi flink opgelaaid na het nieuws over de zoveelste benoeming van zijn echtgenote. Wat opvalt, is dat na de bekendmaking van de benoeming van Mellisa Santokhi-Seenachery als fungerend algemeen directeur van het Kabinet van de President, de overheidscommunicatie zoals altijd vervolgens terugkeert naar de normale gang van zaken.
Maar laten we verder kijken dan deze benoeming: in essentie zijn de ethische normen binnen de Surinaamse politiek ver onder elk redelijk niveau gezakt. Al meerdere decennia zien we dat (de meeste) Surinaamse politici hebben geleerd dat ze kunnen wegkomen met onethisch gedrag in hun hardnekkig nastreven van kortetermijnbelangen. Suriname heeft nu daardoor een politiek klimaat waarin bijna alles kan en de risico's het rendement waard zijn. Als gevolg hiervan is Suriname verworden tot een land waarin cliëntelisme en patronage de democratie steeds meer beïnvloeden.
Kortetermijnwinst
Hoe zijn we in de situatie gekomen waarin Surinaamse politici het ongerechtvaardigde kunnen rechtvaardigen bij het nastreven van kortetermijnwinst? Zelf als dit de basis voor het goed functioneren van de samenleving in gevaar brengt? In hoeverre is de samenleving haar moreel kompas kwijtgeraakt? Concepten als ethiek, risicobeoordeling en de gevolgen van eigen handelen vereisen in het Suriname van vandaag een totale heroverweging en het aanvaarden van verantwoordelijkheid die veel verder gaat dan wat tot nu toe gebruikelijk is.
Overheidscommunicatie
De vele benoemingen van de eega van de president zijn iedere keer met het draaien van een verhaal over de rol of functie (tevergeefs) verdedigd. Echter, overheidscommunicatie gaat tegenwoordig niet langer over eigen interpretaties of het creëren van een parallel verhaal om de agenda van de zittende regering vooruit te helpen. Het gaat om duidelijke communicatie, 'klare taal' en het identificeren van acties die het publiek moet nemen op basis van die communicatie. Kortom, overheidscommunicatie is niet het draaien van een verhaal, het is een strategisch instrument dat, mits correct gebruikt, kan helpen om transparantie in het overheidshandelen te bevorderen of te realiseren.
Het juiste doen
Maar waar gaat het bij ethiek om? Het woord wordt door de meeste onder ons niet eens regelmatig gebruikt. In de meeste gevallen gaat het om dat wat een redelijk persoon zou doen na eerst goed te hebben nagedacht. Op de een of andere manier hebben de persoonlijke mening van politici en hun overtuiging van 'mijn manier is de beste manier' hun concept van 'het juiste doen' de afgelopen decennia klaarblijkelijk in een ander perspectief geplaatst.
Geloofwaardigheid
Politici moeten begrijpen dat het vandaag de dag niet slechts gaat om het draaien van verhalen. Hun geloofwaardigheid en (on)ethische gedragingen zijn net zo belangrijk als hun populariteit waar ze jarenlang aan bouwen op weg naar de eerstvolgende verkiezingen. Presenteer heldere, solide informatie en sta in gesprek met de samenleving. Het gaat uiteindelijk altijd om deze gesprekken. De politici moeten daarbij zichzelf aan een veel hogere standaard houden dan tegenwoordig in Suriname de norm lijkt te zijn. Het juiste doen is altijd veel gemakkelijker.
Moreel kompas
Als Surinaamse politici hebben gelogen, bedrogen of de risico's van hun daden rampzalig verkeerd hebben ingeschat komen ze in de meeste gevallen slechts voor een paar jaar in de marge van de politiek terecht. Zolang dit bij onethisch gedrag de enige consequentie is waarmee ze te maken hebben, kunnen we nooit het idee van een moreel kompas introduceren bij politici. Hoe we elkaar behandelen, hoe we naar de wereld kijken en hoe we ons dagelijks leven benaderen, zijn de onderwerpen waar de gesprekken met de politici over ethisch gedrag nu het meest nodig zijn.
Maar laten we het introduceren van een moreel kompas vooral eerst voor onszelf doen: zolang we de Surinaamse politici zonder meer laten wegkomen met onethisch gedrag, zal Suriname een land zijn waarin cliëntelisme en patronage de democratie blijven beïnvloeden.
Maar laten we verder kijken dan deze benoeming: in essentie zijn de ethische normen binnen de Surinaamse politiek ver onder elk redelijk niveau gezakt. Al meerdere decennia zien we dat (de meeste) Surinaamse politici hebben geleerd dat ze kunnen wegkomen met onethisch gedrag in hun hardnekkig nastreven van kortetermijnbelangen. Suriname heeft nu daardoor een politiek klimaat waarin bijna alles kan en de risico's het rendement waard zijn. Als gevolg hiervan is Suriname verworden tot een land waarin cliëntelisme en patronage de democratie steeds meer beïnvloeden.
Kortetermijnwinst
Hoe zijn we in de situatie gekomen waarin Surinaamse politici het ongerechtvaardigde kunnen rechtvaardigen bij het nastreven van kortetermijnwinst? Zelf als dit de basis voor het goed functioneren van de samenleving in gevaar brengt? In hoeverre is de samenleving haar moreel kompas kwijtgeraakt? Concepten als ethiek, risicobeoordeling en de gevolgen van eigen handelen vereisen in het Suriname van vandaag een totale heroverweging en het aanvaarden van verantwoordelijkheid die veel verder gaat dan wat tot nu toe gebruikelijk is.
Overheidscommunicatie
De vele benoemingen van de eega van de president zijn iedere keer met het draaien van een verhaal over de rol of functie (tevergeefs) verdedigd. Echter, overheidscommunicatie gaat tegenwoordig niet langer over eigen interpretaties of het creëren van een parallel verhaal om de agenda van de zittende regering vooruit te helpen. Het gaat om duidelijke communicatie, 'klare taal' en het identificeren van acties die het publiek moet nemen op basis van die communicatie. Kortom, overheidscommunicatie is niet het draaien van een verhaal, het is een strategisch instrument dat, mits correct gebruikt, kan helpen om transparantie in het overheidshandelen te bevorderen of te realiseren.
Het juiste doen
Maar waar gaat het bij ethiek om? Het woord wordt door de meeste onder ons niet eens regelmatig gebruikt. In de meeste gevallen gaat het om dat wat een redelijk persoon zou doen na eerst goed te hebben nagedacht. Op de een of andere manier hebben de persoonlijke mening van politici en hun overtuiging van 'mijn manier is de beste manier' hun concept van 'het juiste doen' de afgelopen decennia klaarblijkelijk in een ander perspectief geplaatst.
Geloofwaardigheid
Politici moeten begrijpen dat het vandaag de dag niet slechts gaat om het draaien van verhalen. Hun geloofwaardigheid en (on)ethische gedragingen zijn net zo belangrijk als hun populariteit waar ze jarenlang aan bouwen op weg naar de eerstvolgende verkiezingen. Presenteer heldere, solide informatie en sta in gesprek met de samenleving. Het gaat uiteindelijk altijd om deze gesprekken. De politici moeten daarbij zichzelf aan een veel hogere standaard houden dan tegenwoordig in Suriname de norm lijkt te zijn. Het juiste doen is altijd veel gemakkelijker.
Moreel kompas
Als Surinaamse politici hebben gelogen, bedrogen of de risico's van hun daden rampzalig verkeerd hebben ingeschat komen ze in de meeste gevallen slechts voor een paar jaar in de marge van de politiek terecht. Zolang dit bij onethisch gedrag de enige consequentie is waarmee ze te maken hebben, kunnen we nooit het idee van een moreel kompas introduceren bij politici. Hoe we elkaar behandelen, hoe we naar de wereld kijken en hoe we ons dagelijks leven benaderen, zijn de onderwerpen waar de gesprekken met de politici over ethisch gedrag nu het meest nodig zijn.
Maar laten we het introduceren van een moreel kompas vooral eerst voor onszelf doen: zolang we de Surinaamse politici zonder meer laten wegkomen met onethisch gedrag, zal Suriname een land zijn waarin cliëntelisme en patronage de democratie blijven beïnvloeden.
Vincent Roep