Wayanagemeenschap ontbeert basisvoorzieningen

PARAMARIBO - De Wayanagemeenschap in het Lawa-/Tapanahonygebied krijgt een stiefmoederlijke behandeling van de centrale overheid en andere instanties in Paramaribo, vindt granman Miep Pelenapin. Hij is er bijvoorbeeld niet over te spreken dat de vijftig AOV-gerechtigden in het dorp Kawemhakan al enige tijd de uitkering niet hebben ontvangen. “Sinds november hebben we geen AOV gehad. Daarna kwam het coronavirus waardoor de mensen niet naar het binnenland konden komen voor de betaling”, houdt hij de Ware Tijd voor.

De granman stelt dat de dorpelingen die AOV ontvangen geen monikarta hebben. Ze kunnen de kaart dus niet aan iemand in de stad geven om hun geld bij de bank te ontvangen en voor hen te sturen met het vliegtuig dat het dorp regelmatig aandoet. "De mensen hebben hun geld nodig, want alles is duur hier. Eigenlijk betalen mensen hier alles in euro, dus het geld is al weinig waard en doordat de koers stijgt is het steeds minder waard."

Een andere voorziening die het dorp van driehonderd inwoners moet missen is internet van Telesur. "Sinds vóór de verkiezingen is het uitgevallen. We weten niet waaraan het ligt. We hebben vaker contact gehad met Telesur, maar ze wilden eerst niet komen vanwege de coronagevallen die we hier hadden." Daarna is aan het dorp gemeld dat de mannen van Telesur al in Benzdorp zitten dat op ongeveer vijftien minuten vliegen is van Kawemhakan. "Ze hadden ons gezegd dat het probleem van onze mast kennelijk samen loopt met het probleem van Benzdorp, maar daarna hebben we niets meer gehoord." Het dorp heeft wel de beschikking over Digicel-verbinding maar het bereik en de internetvoorziening via die provider zijn zeer traag. "Terwijl Telesur juist heel snel was", zegt de granman hoofdschuddend.

Het dorp met ongeveer dertig kinderen heeft geen Surinaamse school. "Sinds na de Binnenlandse Oorlog niet. De kinderen gaan aan de Franse kant naar school", wijst de granman naar de overkant van de rivier. De oversteek duurt nauwelijks drie minuten. "Maar we moeten daar wel euro's betalen voor de schoolboot. Dat is een sociaal tarief van ongeveer 120 euro per jaar. En dat is alleen de lagere school. Als je kind verder naar school moet gaan, moet je ze inschrijven bij Maripasula bij het internaat en dat kost ook euro's", zegt Pelenapin. De kinderen in het dorp praten vrijwel geen Nederlands, een beetje Sranan en vloeiend Frans. Of hij een school wil van de Surinaamse overheid in het dorp? Hij strekt gelaten zijn schouders op om berustend te besluiten: "Sranan lanti nooit abi moni."