SRD niet gewenst in Lawa-/Tapanahonygebied

Shoeket logo

Bron: De Ware Tijd

13 Augustus 2020 15:56

Voor mij lezen

KAWEMHAKAN - In het Lawa-/Tapanahonygebied is nergens een spoor van de Surinaamse dollar te vinden. De mensen praten veelal Frans en gebruiken of de euro of grammen goud als betaalmiddel.

'Biga' is de roepnaam van een Chinese ondernemer die al twaalf jaar winkeleigenaar is in het gebied. "Ik kan niet werken met de SRD. Het devalueert te veel. Twee termijnen Bouterse en de koers is gegaan van SRD 3,35 voor een euro naar SRD 15. Dat gaat moeilijk in de winkel. Dan moet ik elke dag prijzen veranderen."

Hij is net aangekomen in het dorp Kawemhakan om een lading op te halen van het vliegtuig vanuit Paramaribo. "Dit is één van de redenen waarom alles zo duur is hier. Als ik producten moet laten invliegen betaal ik daar euro's voor. Hoeveel SRD zou ik dan moeten vragen? De koers is elke dag anders." Biga die op drie plekken aan de rivier een winkel heeft zegt ook dat producten uit Albina halen eveneens prijzig is. "Dan moet ik dus de bootsmannen betalen. Soms, als het water laag is, doen ze er vijf dagen over om hierheen te komen. Is het water hoog, drie dagen. Maar of het nou drie of vijf dagen is, het is heel duur. Werken met SRD gaat niet hier."

Familie van hem zit in het goudzoekerskamp Jaw Pasi en runt daar de winkel. Er zijn net koppelingen van goudmachines aangekomen en die worden ingeladen in de winkel. "Dit is ook duur. Ik moet ze in de stad laten bestellen en dan moeten ze met de auto naar Albina en vervolgens met de boot hierheen. Dat is snel duizend euro waard. Ik hoop dat met de nieuwe regering de prijzen in de winkels wat zullen dalen. Want tegenwoordig veranderen zelfs de europrijzen en mensen hier klagen dat ze het niet kunnen betalen."

Hij wijst naar een grote boot van een groep marrons die net een lading olie heeft gebracht in het gebied. "Ook arbeiders betaal ik euro's. Deze mannen verdienen per maand tweeduizend euro bij mij. Het is hard werken want de olie moet ingeladen, over de rivier vervoerd en hier weer uitgeladen worden. Maar er is geen andere manier om aan olie te komen."

Veel mensen in het gebied klagen over de europrijzen. "We leven vooral van visvangst en die verkopen we, maar dat levert niet veel geld op", zegt basya Anita Arjana. Met haar man en acht anderen woont ze in een piepklein dorp aan de Marowijnerivier.

Bekijkt origineel bericht ⇒

Meer actueel