11 Augustus 2020
14:00Ze zitten er pas een maand, maar de huidige regering is er reeds in geslaagd nu reeds de weg kwijt te raken. Ik heb het over de aanpak van de Covid-19-pandemie. In de aanloop naar de machtsoverdracht hoorden we dat er reeds een schaduwteam meeliep met het bestaande team, alleen om zo goed als mogelijk over te nemen. Toen reeds deden geluiden de ronde dat men van plan was een andere aanpak toe te passen.
En reeds bij de eerste persconferentie liet de nieuwe minister van Volksgezondheid Amar Ramadhin fijntjes weten dat hij eigenlijk van mening is dat het oude team teveel 'bar bari' maakte en eigenlijk voor paniek zorgde. En in dat verband zou de Covid-barometer eenmaal per dag worden aangepast. Hij zou focussen op bewustwording. Nou, het nieuwe team trad uit de schaduw, maar het enige dat wij hebben bemerkt is een paar stotterende persconferenties, waarvan wij ons weinig meer kunnen herinneren en het enige beeld dat mij is bijgebleven is die van een mevrouw met een zomerse hoed op. Meer helaas niet.
Je zou denken dat gegeven de aankondiging dat reeds een team meeliep, vanaf dag één je het nieuwe beleid zou merken. "They would hit the ground running", zouden de Amerikanen zeggen. Maar in dit geval, "they hit the ground and stared around wondering what the hell they got into". Want je zou denken dat we gelijk zouden worden lamgeslagen met voorlichting die ons op onze verantwoordelijkheid zou wijzen. Maar daarvoor kun je beter op sociale media gaan en je de waarschuwingen van bezorgde burgers eigen maken. De Covid-19-barometer is een reeks statistieken geworden, die slechts een deel van ons aanspreekt. De rest trekt feestend en chillend verder. Kortom: de statistieken gaan omhoog, maar ons bewustzijn kennelijk omlaag. En nu maakt Ramadhin zich zorgen. Ik eerlijk gezegd ook. Maar dan vooral om de valse start die de bewindsman op dit stuk maakte.
En nu is het kennelijk tijd om aan de noodrem te trekken. Bij monde van onze president. De deadline van de krant maakte dat ik niet op de toespraak kon wachten, alvorens dit neer te pennen, maar de voorboden die in verschillende media zijn gepubliceerd waren niet mals. Wie niet horen wil, moet voelen. Hardhorenden zullen diep in de buidel moeten tasten bij overtreding van de wetten, of celstraf riskeren. Dat zal ons leren. Maar de vraag is wie de kat(ten) de bel gaat aanbinden. Dezelfde politie die gedemotiveerd is en niet meer optreedt omdat zij zich noch door de wet, noch door het gebrek aan beschermingsattributen beschermd voelt? Het zal u zijn opgevallen dat onze wetsdienders tegenwoordig slechts een vermanend geluid laten horen en niet langer, zoals vroeger, mensen oppakt om op de post te overnachten.
En nu moeten ze mensen beboeten. Hopelijk heeft iemand reeds uitgedokterd wie de hoogte van die boetes zal vaststellen. En als die niet wordt betaald, hoe de overtreders door het toch al dichtgeslibde rechtssysteem moeten gaan. Als we toch al nadenken, dan graag ook hoe om te gaan met het probleem van de reeds overvolle cellen. En terwijl ik tijdrekkend aan het pennen ben, komt het nieuws binnen dat de toespraak met een uur is verlaat. Ik gooi dan mijn pen erbij neer. Hopend dat de boete/celstrafdreiging lang genoeg stand houdt, tot Ramadhin de commissie een schop onder de kont geeft om zijn beloofde bewustwording eindelijk op gang te brengen. Ook al is het met een hoedje op!
roziegeur@gmail.com