Senioren extra hard getroffen door nieuwe coronamaatregelen

Een 101-jarige inwoner van Huize Albertine is één van de mensen die verlangend had uitgekeken om familie weer te ontmoeten. Het enige contact dat er al die tijd is geweest was per telefoon. Ondanks haar hoge leeftijd kan ze nog een goed gesprek voeren zegt kleindochter Agnes Simson, die niet anders kon dan gisteren bij de portier toiletartikelen afgeven.

Met een brok in de keel vertelt ze de Ware Tijd dat ze haar oma al lange tijd niet heeft gezien. "We kunnen nu alleen maar telefonisch met haar praten via het toestel van de instelling. Haar eigen cellulair is defect."

De kleindochter vertrouwt op de goede zorg voor haar grootmoeder en hoopt dat de bejaardenverzorgsters ook goed op zichzelf passen en zich goed beschermen. Voor haar eigen moeder van tachtig jaar doet zij zelf alles buitens huis. "Al vóór de uitbraak van de ziekte had ik al een aantal spullen gekocht en bewaard. Dat noemt men hamsteren, maar persoonlijk vind ik dat de situatie in het land velen aanzet om tijdig maatregelen te treffen. Uiteindelijk moet ik de spullen hebben om voor de oudjes te zorgen."

Huize Ashiana was al begonnen om familie op het terrein toe te laten om vanaf een afstand geliefden in de ziekenboeg te zien en te groeten. Dat is abrupt gestopt. Volgens onderdirecteur Rodney Sommandas heeft de instelling de oude maatregelen vanuit het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting weer opgepakt.

Bewoners die met een mondkap - onder begeleiding van een bejaardenverzorgster - naar de bank mochten, mogen dat nu niet meer. "Dat zorgt natuurlijk voor irritatie onder de bewoners. Hoewel de mensen begrijpen dat ze een kwetsbare groep zijn, is de beperking in hun vrijheid een zwaar punt."

Volgens de leidinggevende worden er geen dingen oogluikend toegestaan. Voeding en andere spullen van familieleden worden niet meer aangenomen. De bewoners mogen een verlanglijst opstellen en het geld afgeven aan de leiding van hun afdeling. Dan worden de spullen via de inkoopafdeling van het tehuis gekocht en afgegeven. "We willen niet dat zaken via verschillende handen naar binnen komen. Bewoners die het niet breed hebben en afhankelijk zijn van hun algemene oudedagsvoorziening alleen, worden intern geholpen aan benodigde spullen", legt Sommandas uit.

In de wachterskamer van Ashiana zit bewoner Charon Cyrus te verpozen. Ook zij is hard getroffen door de maatregelen, want ze kan niet meer rondgaan en haar cosmeticaspullen venten. "Alles zit gewoon vast al drie maanden. Je kan nergens gaan en dat is niet zo prettig meer. Ik weet dat we worden beschermd, maar het duurt nu zo lang al en nu gaat het nog langer duren. Ik hoop niet een jaar lang zo op een plaats te zijn. Wel dank aan God dat wij nog in leven zijn."

Letitia Wasberg, directeur van huize Prinses Margriet, is het niet helemaal eens met de wijze van omgaan met de situatie in de bejaardentehuizen. Volgens haar worden er maatregelen genomen zonder overleg met de sector. "Voor particuliere instellingen wordt geen vervoer geregeld voor het personeel. De heren van de technische dienst rijden de hele dag op en neer om personeel van en naar het werk te brengen. Wij hebben alle instanties afgebeld om te vragen om vervoer. Als per auto per keer slechts twee mensen mogen worden meegenomen, dan wordt het een zwaar karwei om alle personeel op tijd aan het werk te krijgen."

De directeur had gehoopt dat er meer rekening zou worden gehouden met inkopen voor de oudjes. Er is geen speciale winkel waar de instelling de producten kan aanschaffen voor de seniorenburgers die in de total lockdown niet meer naar buiten kunnen.

Sinds maandag heeft de directie eerder doorgevoerde versoepeling voor bezoek teruggedraaid. Dinsdag werd voor de bewoners in groepjes van tien mensen een informatiesessie verzorgd. Op een interactieve manier is uitleg gegeven over de ernst van de situatie nu in het land. Aan de bewoners werden zelfgemaakte wasbare katoenen mond/ neusbedekkingen gedemonstreerd die ze mogen kopen.