COMMENTAAR: Brevet van ongeschiktheid

NA ELF DAGEN heeft het hoofdstembureau Paramaribo zijn werkzaamheden in verband met de verkiezingen van 25 mei zodanig afgerond dat gistermiddag het resultaat kon worden bekendgemaakt. Met uitzondering van de NDP, met een verlies van tien assembleezetels de grote verliezer van de jongste stembusgang, hebben alle politieke partijen die hebben deelgenomen de uitslag geaccepteerd.

De NDP heeft een bezwaarschrift ingediend bij het stembureau en eist hertelling in Paramaribo. Er hebben zich onregelmatigheden voorgedaan variërend van verkeerde stembiljetten, verkeerd opgemaakte of onvolledig ingevulde processenverbaal en ontbrekende turflijsten. Uit deze ontwikkelingen kunnen meerdere lessen getrokken worden, met als eerste dat al deze zaken duiden op een slechte voorbereiding of uitvoering door slecht getraind stembureaupersoneel. Wat het ook moge zijn, met het officieel bezwaar geeft de NDP de regering en de organisatoren van de verkiezingen die overwegend of misschien zelfs uitsluitend uit NDP'ers bestond een brevet van ongeschiktheid en onvermogen.\

De tweede les die getrokken moet worden, zeker bij de NDP, is dat haar leider niet (meer) zo populair is als werd gedacht. Een terugval van ruim negentienduizend stemmen naar circa vijftienduizend, is niet alleen een afwijzing van de leider door het electoraat, maar een afstraffing voor het gevoerde regeerbeleid van de afgelopen vijf jaar. Aan een dergelijke uitslag en het feit dat de organisatie met tien parlementszetels is teruggevallen en zeer waarschijnlijk naar de oppositiebanken wordt verwezen, zou elke partij- of politieke leider consequenties moeten verbinden. Dat zien we trouwens als goed gebruik in veel landen. Helaas, die cultuur van terugtreding van de leiding bij tegenvallende of slechte politieke resultaten is nog niet in Suriname gevestigd.

Neem bijvoorbeeld ook Pertjajah Luhur. Deze partij is teruggevallen van vijf parlementszetels naar twee waarvan één eigenlijk Abop toebehoort. In andere landen zou partijvoorzitter Paul Somohardjo, die zijn eigen zetel is kwijtgeraakt, consequenties hebben verbonden aan deze afgang en als de gezwinde spoed de leiding aan een andere hebben overgedragen. Integendeel zien we een ontwikkeling die erop duidt dat hij zich klaarmaakt voor een ministersfunctie, mocht de VHP-, Abop-, NPS- en PL-coalitie de regeermacht in handen krijgen. De belofte dat hij na de verkiezingen een stap terug zou doen om jongeren de kans te geven, is daags na de verkiezingen verdwenen als sneeuw voor de zon. Ook dit soort kiezersbedrog verdient afkeuring en zal hard afgestraft moeten worden.