COLUMN: Het is tijd

Het is tijd voor Mama Sranan om verder te gaan. Daarin mee te nemen wat de NDP goed heeft gedaan en achter te laten wat verwerpelijk was. Het volk weer vertrouwen geven in de bestuurders van dit land. Ik vergelijk het met het gezin. De hoofdverantwoordelijken wijzen de weg tot het moment daar is dat het gezin uit elkaar valt. Elk lid gaat zelfstandig verder. Je hoopt dat ze het beste meenemen.

Een levenscyclus die zich altijd herhaalt. Daar moest ik aan denken toen ik in een actualiteitenprogramma op de televisie Ronnie Brunswijk (Abop), Gregory Rusland (NPS) en Chan Santokhi (VHP) bij elkaar zag in het kader van hun toekomstige samenwerking. De één voortgebracht uit de revolutionaire periode en de andere twee voorheen beschuldigd van koloniale loyaliteit in het gevoerde politiek beleid.

Santokhi benadrukte tijdens het gesprek dat het geenszins de bedoeling is dat in de samenwerking met de partijen, de ABOP zich richt op Marowijne, de NPS op Wanica en de VHP op Nickerie. "Het gaat om de collectieve verantwoordelijkheid voor het totale beleid." Geen etnische scheidingen meer want dat was de kracht van de NDP. Een multi-etnische partij.

Maar er is nog een aspect dat belangrijk is en wat de NDP alsook de Abop goed in de gaten had. De mobilisatie van het groot aantal jongeren. Mijn indruk is wel dat de Abop de scholing van jongeren als prioriteit heeft. Vandaar ook de wens om een middelbare school in Moengo. Helaas heeft de NPS, in dit driemanschap, op alle fronten een achterstand. Het imago is er één van een creoolse partij. Dat is niet meer van deze tijd.

Spannend dus om te zien hoe de komende vijf jaar de kruisbestuiving tussen deze partijen zal plaatsvinden want ik geloof werkelijk dat ze het beste van elkaar zullen overnemen. Hopelijk hebben we nu geleerd dat kraaltjes, spiegeltjes en pakketten als beloning voor een dienst of loyaliteit werkelijk verwerpelijk is. Tot het verleden behoort.

Wat dat betreft zijn weer de VHP en NPS iconen als het gaat om integer gedrag, respect, moraal, transparantie en zuiverheid. Bijzonder dus om te zien hoe de Abop hiermee om zal gaan. Partijtoppers van deze partij zijn er niet vies voor om met geld en goud te smijten om indruk te maken bij de achterban. De indruk wekken alsof je alles kunt kopen en omkopen met geld, terwijl dat niet de waarden zijn die je een mens mee wil geven om zelfstandig en onafhankelijk in het leven te staan.

En dan is er nog het internationaal opsporingsverzoek inzake Ronnie Brunswijk. In verschillende opzichten een dossier dat een afgeleide is van het Bouterse dossier. Het lijkt wel karma. Hoe gaan we hier mee om. Misschien moet het nu allemaal gaan zoals in het volksverhaal van de dankbare olifant. De olifant komt een groep mensen tegen in het oerwoud die verdwaald zijn. Zij hebben echter haar babyolifant geslacht en opgegeten.

Eén persoon heeft daar niet aan meegedaan. De olifant doodt hen allemaal op die ene persoon na. Maar de man weet niet hoe terug te keren naar de bewoonde wereld. De olifant, dankbaar voor de keuze die de man heeft gemaakt door haar kind niet op te eten, neemt de man mee op zijn rug en brengt hem terug naar de bewoonde wereld.

Het is tijd om door te gaan. Achter ons te laten wat niet goed was. Het beste mee te nemen. Dit gezegend land, met zoveel rijkdommen, te geven wat het toekomt. Welvaart en sociale zekerheid. Pijnlijke dossiers voor eens en altijd af te sluiten. Maar er is geen geboorte zonder pijn voordat wij weer in een gezond en welvarend Suriname kunnen leven.

bijlhoutdwt@hotmail.com