COLUMN: Nieuw gezicht

In mijn column van 28 april opperde ik dat de tijd was aangebroken dat de coronamaatregelen werden versoepeld en er werd nagedacht hoe onze economie weer op te starten. Niet in de minste plaats vanwege het goede werk van de Covid-19-commissie. Mijn opmerkingen waren reden voor iemand om mij in een eenregelige mail van repliek te dienen dat wij dan met zijn allen weer aan het werk zullen gaan en wanneer weer doden vielen te betreuren, we weer zouden klagen. Ik heb maar niet geantwoord, omdat nergens stond dat wij van de ene op de andere dag terug naar normaal moeten. Wel dat wij moeten nadenken over hoe de economie weer op te starten. Gelukkig opperde de VSB op dezelfde dag dezelfde gedachten. Je kunt maar zolang de economie in een wurggreep houden.

Het zal niet aan mijn oproep hebben gelegen als het gevolg is van een oproep, dan eerder die van de VSB maar nu wordt met belangengroepen overlegd over hoe weer enigszins normaal kan worden gefunctioneerd. En gelijk is er het geklaag van bushouders die vinden dat zij de regels niet gaan kunnen naleven. Er zal wel meer gekrakeel komen. Maar precies zoals wij aan het begin van de pandemie glibberend en glijdend de eerste stappen zetten met quarantainemaatregelen, zo zullen wij hopelijk met vastere voet de eerste stappen moeten zetten naar het nieuwe nu. Er is geen andere optie. Grote landen, met veel meer financiële armslag en meer slachtoffers beraden zich en zetten ook de eerste stappen. Je kan maar zo lang een goed deel van de bevolking laten overleven op voedselpakketten waar niet voor gewerkt is. Iets dat zelfs een regering met een NDP-signatuur inziet.

Net als in mijn column van toen doet deze nieuwe situatie mij mijmeren over de dag van morgen. En zie ik Volksgezondheid-directeur Cleopatra Jessurun op termijn haar toon wijzigen. Nu klinkt nog dat de mondkapjes bedoeld zijn voor de medische sector en in feite niet gedragen moeten worden door mensen die gezond zijn. Maar wat als wij straks inderdaad allemaal weer aan het werk zitten en het virus internationaal nog niet ten grave is gedragen? De KLM en ook de SLM willen ergens in juli weer vliegen, vooropgesteld dat zij toestemming krijgen natuurlijk. Maar zoals gezegd, vroeg of laat moet je terug naar iets dat tenminste normaal lijkt. Wat brengen de KLM en de SLM dan voor ons mee? Het lijkt mij dat als het niet verplicht wordt gesteld, iedereen misschien meer dan ooit zijn verantwoordelijkheid neemt. Mondkapjes!

In het buitenland is het een vertrouwd stadsbeeld geworden. Nu nog omdat er veel slachtoffers zijn. Hier is het juist andersom, kennelijk omdat er weinig slachtoffers zijn. Straks internationaal, omdat we terug zijn naar 'normaal' terwijl het virus nog rondwaart. Deskundigen denken dat wij nog zeker een jaar aanhikken tegen het virus. Ondertussen gaan wij weer reizen en komen toeristen. Doewet en haar team kunnen als ganzenhoeders achter de besmettingsgevallen aan blijven rennen, maar uiteindelijk zal het nieuwe normaal letterlijk een nieuw gezicht hebben als wij nieuwe uitbraken willen voorkomen. Tot aan het moment dat het vaccin ons verlost, moet het u niet verbazen dat een mondkapje verplichte kost wordt, zelfs bij een commerciële wip. Wat een gezicht!

roziegeur@gmail.com