COLUMN: Corona overpeinzingen

Ik had het er eigenlijk niet over willen hebben, dat ‘corona ding’. Op dat stuk wilde ik simpelweg even op automatische piloot overschakelen en dingen op hun beloop laten tot er betere tijden aanbreken. Maar als dat verdomde virus je niet links raakt, zal je een rechtse zeker voelen. Wij allemaal denk ik. En dat doet overpeinzen.

Het lijkt soms een beetje van je bedje af te staan (want niemand die ik ken is besmet), tot twee naasten geconfronteerd worden met pay cuts en één zelfs non-payment in het vooruitzicht is gesteld. Daarvan ga je rechtop zitten. En om je heen kijken hoeveel mensen al in hun directe omgeving te maken hebben met de gevolgen die het virus nu al heeft op onze nationale economie.

Ik las dat zelfs voor de short time-hotels harde tijden zijn aangebroken. En Suriname en zijn inwoners kennende, kan je daaruit gevoeglijk de conclusie trekken dat de situatie kennelijk erg precair is voor veel mensen. En dan lees je dat het gezaghebbende Britse blad The Guardian een beroep doet op zijn lezers om een bijdrage te doen, ook al zou het slechts één pond zijn, om hun gewaardeerd blad overeind te houden. De advertenties lopen hard terug en de verkoop van het blad zelf ligt op zijn gat.

En dan denk je aan je collega's van niet alleen het blad waar je nu nog deeltijds aan verbonden bent. Wie de media volgt, bemerkt dat zowel op radio en tv als in de krant er nauwelijks nog geadverteerd wordt. De vraag is hoelang het zal duren alvorens de eerste omvallen. En hoeveel andere bedrijven reeds het loodje hebben gelegd. Nochtans ontbreekt, ondanks onze relatief goede positie, elke openbare discussie over hoe de economie weer opgestart zal worden.

Ik wilde het niet over corona hebben, maar zit nu met de wrange smaak van mijn gelijk. Een paar columns terug had ik nog geschreven dat als we hadden geluisterd naar de waarschuwingen van sinds zeven jaar terug om financieel te temporiseren, we de klappen beter hadden kunnen opvangen dan met het fonds van vierhonderd miljoen. Althans volgens beweringen van Leendert (tegenwoordig moet je voorzichtig zijn). En nu wijzen een paar economisten in de krant erop dat als het leningenplafond niet nodeloos was verhoogd, we nu meer speelruimte hadden om de crisis te lijf te kunnen gaan.

Overigens vraag ik mij af wat en wie voor hoeveel gecompenseerd zullen kunnen worden uit dit fonds, want sedert wij over dit fonds hebben gehoord, is tot nog toe niets concreet vernomen over de besteding van de gelden. Maar naast deze overpeinzingen vraag ik mij af waarom niet de regering en ook geen enkele andere pakketten verdelende partij gebruik maakt van een open goal om politiek te scoren over het hoofd van de pandemie heen. In elk geval in de Dominicaanse Republiek schijnen ze het begrepen te hebben met dat pakketten ding. Burgers die in nood zitten krijgen er een. Met daarin vrijwel alleen lokaal geproduceerde goederen. Banaan, vis, verse groenten, noem maar op.

In plaats van de vrijwel complete import pakketten die wij (niemand uitgezonderd) hier links en rechts verdelen. Ik heb verschillende politici horen roepen dat de pandemie inventief moet maken. Als we tenminste onze lokale boeren hadden gesteund en wat importdollars hadden bespaard, hadden we in elk geval een lichtpunt in deze duisternis kunnen noteren. Ik laat het hierbij want hoe langer ik overpeins, hoe dieper de depressie.

roziegeur@gmail.com