COMMENTAAR: Lesson not learned

‘WAN GEWOON PKIN vrijpostig boi no e kon puru unu’. Het moet niet verbazen als deze woorden, maandagavond geuit door Desi Bouterse de ‘leider van de revolutie’, dezelfde gedachte beschrijven die spookte door het hoofd van Henck Arron, de premier die de militairen in 1980 kleinerend padvinders noemde.

Wat daarna gebeurde, weten wij allemaal. En hoewel een illegale greep naar de macht nooit goedgekeurd mag worden, moeten we het hoofd niet in het zand steken en doen alsof er geen voedingsbodem was voor de kweek van die 'pkin vrijpostig boi' genaamd Desi Bouterse, amper 34 jaar toen.

Een terugblik op die periode levert een sterk déjà-vugevoel op. En hoewel de staatskas mede door tussenkomst van ex-moederland Nederland toen niet leegliep, was er wel sprake van corruptie op een zeer grote schaal in de jonge, nog geen vijf jaar oude natie. En toch is dat niet te vergelijken is met de mate waarin zaken nu gebeuren.

Het niet willen luisteren naar andersdenkende en ontevreden landgenoten, is vaker de nekslag geweest voor regeringen om te vallen - in het geval van de militairen leidde dat uiteindelijk tot de moord op vijftien tegenstanders van het bewind. Zo werden de militairen resoluut afgestraft in 1987, 1991, 1999 en de front-regeerders en hun medestanders in 1996 en 2010. Zo werkt democratie nu eenmaal, wie niet luistert, zal het gelag betalen.

Het valt niet te ontkennen dat het maandagavond zeer druk was tijdens de herdenking van wat Bouterse en zijn aanhang veertig jaar revolutie noemen. De NDP heeft haar mobilisatiekracht tot het uiterst ingezet, wat te merken was aan het verkeer dat urenlang vastzat door de vele bussen die naar het Revoplein togen. Opscheppend werd de roep van de groep die haar ontevredenheid uitte op 17 februari en de vergadering van de eenheidsbeweging die op hetzelfde moment gaande was, gebagatelliseerd.

Projecten die in de komende maanden afgerond moeten worden werden genoemd, en er zijn gouden bergen beloofd. Echter, nergens is gezegd hoe slecht de economische situatie van het land is na tien jaar Bouterse en hoe getoverd zal worden om de genoemde projecten na 25 mei nog te betalen. Er werd gezinspeeld op de olie-inkomsten, maar er werd niet gezegd dat het nog vijf jaar kan duren voordat we überhaupt daaruit inkomsten zullen halen.

De burger ervaart pijnlijk in de portemonnee het grote verschil tussen het welvarend Suriname dat de NDP beschrijft en de eigen dagelijkse realiteit. Dat de NDP-regering geen drupje sympathie toont met die groep en hun nood niet erkent, laat zien dat niet geleerd is uit de lessen van het verleden. En wat gebeurt als niet geluisterd wordt, weet Bouterse na veertig jaar als geen ander. En het zou zijn grootste angst moeten zijn….