PRIORITEITEN ZIJN ZOEK

Geldgebrek is een bekend fenomeen bij de regering Bouterse. Er is vaker door haar aangehaald, dat er geen geld is voor de gezondheidszorg, nog minder om bus- en boothouders op tijd uit te betalen, geen financiën voor benodigdheden voor scholen of voor kleding van de politie. Eeuwig beweert ze dat er geen geld is, maar ineens is er wel 1 miljoen US-dollar om de showman uit te hangen voor buitenlandse gasten. In vrijwel alle sectoren heeft de regering Bouterse schulden. Op dit moment is deze regering de grootste wanbetaler, die openstaande rekeningen heeft voor een scala aan geleverde goederen en bewezen diensten en wel vanaf 2013! A no kan toch?! Hoe moeten ondernemers dit volhouden? Hoe moet een ondernemer deze situatie overleven, als de overheid al geruime tijd zijn grootste debiteur is? Maar er is ineens wel geld voor het bezoek van de Indiase president, want een bedrag van ruim SRD 7 miljoen is beschikbaar gesteld. Volgens minister Yldiz Pollack-Beighle van Buitenlandse Zaken, is er geen sprake van onnodige uitgaven en noemt ze het bezoek een investering voor ons land. Maar voor achterstallige betalingen is er geen geld, want die zijn absoluut geen prioriteit van deze regering. Ondernemers mogen wegkwijnen en verdwijnen. Faillissement is voor hen geen zorg, want het voortbestaan van bedrijven staat niet hoog op de agenda van de regering Bouterse. Nee, zij denkt alleen aan Nyan maken, maar dan wel voor een bevoordeelde kliek.

De president van India kwam afgelopen dinsdag in Suriname aan, vergezeld van een zeventig man tellende delegatie. In al haar enthousiasme heeft de regering hierbij een blunder geslagen. Volgens de regering Bouterse is dit het eerste bezoek van een Indiase president. Maar de organisatie van de regering heeft in al haar ijver niet weten te verifiëren om te ontdekken, dat het de tweede keer is dat een Indiase president Suriname bezoekt. President Venetiaan heeft in de jaren ’90 zijn ambtsgenoot Shankar Dyal Sharma van India ook ontvangen voor een staatsbezoek en het bezoek verliep toen niet met zoveel ophef en geldsmijterij. De regering Bouterse vond het gepast om de Indiase delegatie op te halen van de Johan Adolf Pengel luchthaven met 43 verschillende voertuigen, waarvan 6 bussen. Bereken, dat 1 liter brandstof nu bijna gelijk staat aan 1 Amerikaanse dollar en dat de staat al deze voertuigen moest bijtanken alvorens men richting Zanderij kon vertrekken. Dat de organisatie geld heeft verkwist en weinig kaas heeft gegeten van protocollaire aangelegenheden, is wel duidelijk. Dat was ook te merken aan de enorme files die veroorzaakt werden door de verkeersomleidingen. Zelfs het bestemmingsverkeer werd verboden en dat zorgde voor enorme wrevel. Waarom moest er een grote verkeerschaos in en buiten Paramaribo ontstaan, omdat er hoge buitenlandse gasten in dit land arriveren?  Maar liefst 1 miljoen dollar heeft de regering Bouterse onnodig verbrast om het Indiase staatshoofd een ‘waardige’ ontvangst te geven. Keerpunt vraagt zich nog steeds af, waarom zulke hoge kosten moesten worden gemaakt voor een staatsbezoek. En waarom is er geen gespecificeerde begroting getoond? Het parlement zou toch inzage moeten krijgen in deze kosten? Of moeten we weer achteraf vernemen dat er geld verdampt is, zoals bij Carifesta, Naschoolse Opvang en het AMC-ziekenhuis? Overigens snijdt het argument dat dit bezoek ons land ‘voordelen’ zal opleveren, geen hout. Hoeveel hoogwaardigheidsbekleders van bevriende naties hebben ons land in de afgelopen acht jaar bezocht en wat heeft dat ons land uiteindelijk opgeleverd?