17 Mei 2019
14:00Was dat even schrikken de vorige week. In mijn stoutste dromen had ik niet verwacht dat ex-minister Patrick Pengel zou worden gevraagd op te stappen. Tenminste ik neem aan dat het zo is gegaan want de man was trouw aanwezig tijdens de vergaderingen in de assemblee, niet te beroerd om bij te springen in de diezelfde assemblee toen collega Elias van Volksgezondheid een door hem overgedragen dossier niet kon onderbouwen en zeker ook niet bang van de pers. Stond hen keurig te woord. Een keiharde werker dus met een no-nonsense uitstraling.
De mokerslag is dat hij aan het einde van de rit hetzelfde gedrag vertoonde als die tientallen ministers die eerder afzwaaiden. Hij zegt dat het 'om persoonlijke redenen' is. Hoeveel kan een mens nog hebben als je het grote verloop ziet van ministers in het huidige kabinet. Nou misschien kunnen we zelfs veel meer aan dan we vermoeden gezien ons koloniaal verleden, omdat we nog steeds het product zouden zijn van onderdrukking, vernedering en uitbuiting.
Dan is er geen hoop, vrees ik. Want slachtoffers van pedofilie moeten zelf worden behandeld om later geen dader te worden. Maar dat is toch met alles zo. Slachtoffer zijn van mishandeling stopt als men in therapie gaat om inzichten te krijgen waarom men vasthoudt aan een relatie waarin men niet gelijkwaardig is en geweld toestaat. Zorgelijk is de ontwikkeling dat nu weer in aanloop naar de verkiezingen, het stokpaardje etniciteit van stal wordt gehaald. Vergeet vooral niet wat je van oorsprong bent ook al is dat twee tot drie generaties geleden en zijn veel Surinaamse gezinnen multi-etnisch.
Binnenkort hebben wij een familiedag met peprewatra, tjauwmin, moksaleisi, aardappelen, goedangan en korenbrood met spareribs. Ik weiger te praten over de Javaan in de politiek of hoe de eenheid en saamhorigheid te bevorderen en te stimuleren bij de nazaten van de Afrikaanse tot slaafgemaakten. De PG is racistisch. Met andere woorden ons rechtssysteem discrimineert?
In Europa wordt nu een hoge tol betaald voor het jarenlang voeden van racisme, separatisme en religieus extremisme. Maak geen onderscheid maar spreek de Surinamer aan op verbondenheid en trouw aan volk en vaderland. Klinkt ouderwets maar zo is het wel want wij zijn allang niet meer puur Afrikaans, Hollands, Javaans, Hindostaans, Indiaans en noem maar op.
Laten we dus waken voor politieke vervuiling waarbij men zich hardmaakt voor 'eigen soort eerst'. Leidend is de zuiverheid van de leiders, hun integriteit en een gezond wantrouwen van de kiezers wie er op de verkiezingslijsten staan. Welke posities hebben overlopers gekregen terwijl de stonfutu's de partij al jaren trouw zijn.
Uiteraard kan men overstappen naar een andere partij, maar als de voorwaarde politiek gewin is, moeten kiezers daar conclusies uit trekken en consequenties aan verbinden. Een mati uit de jaren tachtig, die intussen een wijze oudere man is geworden, zei: "Revolutionair zijn de meesten tot hun veertigste levensjaar, want rond dit levensjaar word je pas volwassen. Hierna gaat men voor financiële zekerheid en maatschappelijk succes. Tegenwoordig doen ze dat eerder."
Patricia Etnel heeft gelijk dat er meer waardering moet zijn voor het gezin. Meer nog verdient het politieke prioriteit. Maar wij mogen onszelf ook meer uitdagen om minder afhankelijk te zijn van de overheid om initiatieven uit te voeren. Intensiveer de zelfstandigheid en onafhankelijkheid van bewoners in wijken. Ga samen aan de slag met opvang, maaltijden en huiswerkbegeleiding zoals ik het heb meegemaakt op het erf waar ik als kind woonde.
Professor Tony Caram zegt dat goed onderwijs cruciaal is in een gezin om de ellende te ontstijgen. En als één persoon uit dat gezin op de maatschappelijke ladder stijgt, trekt het de rest mee. Het gaat dus om de intense behoefte aan ontwikkeling en zekerheden voor je gezin. Niet om etniciteit want armoede is er nog steeds onder allerlei soorten Srananmans.