10 Mei 2018
14:00Wist u dat het wiel ongeveer 3500 jaar voor Christus al was uitgevonden? Zo’n 5,5 duizend jaar geleden en toch merk je vandaag de dag Surinamers nog steeds dat ronde voorwerp opnieuw willen uitvinden. Of leven zij nog in het tijdperk van 5,5 duizend jaar geleden? In hun gedrevenheid als eerste het wiel te willen uitvinden gaan zij voorbij aan het feit dagelijks vervoerd te worden door voertuigen, allemaal voorzien van wielen. Misschien ligt ergens bij deze pseudo-uitvinders de stille hoop verborgen meer dan een miljoen Amerikaanse Nobeldollars te verdienen hun uitvinding. Een wiel dat het bewijs levert dat de mensheid, in dit geval de Surinamers, zich makkelijker, efficiënter en sneller kunnen verplaatsen. Natuurlijk, het is ijdele hoop op de Surinaamse variatie van het oeroude wiel.
In feite wanen Surinaamse uitvinders zich slimmer. Mensen als de president en zijn comparant Ivan Graanoogst, voor zij die het niet doorhebben, draaien het volk een rad voor de ogen. Zie daar, een gewiekste variatie op de wielaandrijving. De naschoolse nyan patu is als een idealistisch plan voorgelegd op basis van fictieve getallen: aantal te voeden leerlingen, kosten per leerling en het ideale plaatje van betere schoolresultaten. Collega Giwani Zeggen typeerde de teloorgang van dit ideale voedingsproject: volle buik, leeg hoofd. De geveinsde schoolresultaten bleven uit. Intussen is niet verbetering van de schoolresultaten van het kind onderwerp van discussie voor verbetering maar een vervolg en de afwezigheid van justitieel optreden tegen de sjoemelaars van dit voedingsproject.
O ja, sjoemelaars. Deze groep is de enige partij die profijt heeft gehad van het kindermisbruik. Als één van de idealisten als Ivan Graanoogst inderdaad het beste (behalve zijn eigen zakken) voor het Surinaamse kind voor ogen had dan had hij om te voorkomen dat een vervolg slecht uitpakt, alle bewijzen direct aangeleverd. Niks ideologisch gedraai met toekomstbeelden. Neen Ivan Graanoogst, het gaat om feiten om lering te trekken uit gemaakte fouten. Ik heb zo'n vijftig jaar geleden ook op de fröbelschool mogen mee-eten uit de pot schoolvoeding. Dus er zit een minimale ervaring van een halve eeuw aan expertise. Maar nee, dat telt niet in de ogen van de president en comparant Ivan Graanoogst. Zij willen/wilden het wiel opnieuw uitvinden om als eersten (niet de kinderen) profijt te hebben van hun uitvinding. Ook al moest de president zijn eigen braaksel weer inslikken toen hij zich verslikte, sorry vergiste, in een vervolg.
Vanwege het etnisch Hindostaanse deel van onze samenleving is er al bijna anderhalve eeuw een band met India. Eerst waren het de contractarbeiders die de vrijgekomen slaafgemaakten moesten vervangen op de plantages. Een arbeidersaanvoer waar wij als gemeenschap soms het schaamrood op de kaken van krijgen als we kijken naar de omgang met deze groep nieuwe Surinamers. Eerst waren het de witte koloniale meesters in wiens handen de Hindoestanen in ongenade vielen. Na de onafhankelijkheid was India een van de eerste landen met wie Suriname een relatie op gelijkwaardige basis aanging.
Het bleek al gauw dat India slechts gaf en Suriname slechts ontving. Studies, culturele overdracht en Indiase diaspora ten voordele van Surinaamse Hindoestanen. Vicepresident Ashwin Adhin 'wil' een oliepalmbedrijf in West-Suriname opzetten, Stephen Tsang 'hoopt' op een Bollywoodfilmstudio in Suriname en ondernemer Nizaad Bissumbhar 'wil' binnen twee jaar met Indiase bedrijven een Caribbean Solar Experience Center, Caribbean ICT Expertise Center, Caribbean Food & Agriculture Center en een Caribbean Start-Up Factory hier op te zetten. "Als een deel lukt gaat het al tenminste ergens naartoe", haalt Bissumbhar zijn eigen hoop onderuit.
Waarom sinds 1975 dit soort  vooruitstrevende idealen nooit van de grond zijn gekomen is gewoon omdat het wiel op dit gebied nog moet worden uitgevonden door Surinaamse uitvinders. Blijkbaar is het persoonlijke verdienmodel het doel van hun uitvinding.