COMMENTAAR: Bruut geweld

PARAMARIBO - DE GRUWELIJKE DOOD vorige week van de gedetineerde Dion Griffith in de penitentiaire inrichting Hazard doet opnieuw de vraag rijzen of penitentiaire ambtenaren (pa’s) wel voldoende worden voorbereid op hun zware taak. Want het is niet de eerste keer dat een gedetineerde in één van de Surinaamse gevangenissen ernstig is mishandeld. Als je ex-gevangenen spreekt, is het zelfs aan de orde van de dag.

Overigens, niet alleen cipiers maken zich daaraan schuldig aan. Ook verdachten die in handen van de politie vallen, klagen met regelmaat in de rechtszaal klappen te hebben moeten incasseren om gedwongen een verklaring of bekentenis af te leggen. Dit zijn praktijken die in een samenleving niet mogen voorkomen. Ook verdachten en gedetineerden hebben rechten en mogen niet ten prooi vallen aan buitensporig geweld van politie en pa's. Wat de aanleiding ook was om Griffith af te tuigen, het valt dus nooit goed te praten dat de pa's bruut geweld hebben gebruikt om hem een lesje te leren.

Zo erg zelfs dat hij daardoor kwam te overlijden. Je vraagt je af wat de daders heeft bezield om een medemens zo af te takelen. Gustaaf Gallant, voorzitter van de Bond Penitentiaire Ambtenaren in Suriname, heeft tegenover de Ware Tijd verklaard dat pa's volgens de handleiding binnen de perken van de wet geweld mogen toepassen. Dat klinkt logisch, want niet iedere gedetineerde zal zich binnen de gevangenismuren gedragen. Maar kennelijk is de grens vaag tussen geweld toepassen om een lastpost te corrigeren en tot bedaren te brengen en het doodranselen van iemand.

Opvallend is dat minister Stuart Getrouw van Justitie en Politie nog altijd niet heeft gereageerd op wat zich in Hazard heeft afgespeeld. Hij zou toch op zijn minst publiekelijk zijn afschuw moeten uitspreken en eventueel maatregelen nemen om herhaling te voorkomen. Gelukkig is de zaak niet in de doofpot gestopt, zoals zo vaak gebeurt, maar zijn vijf verdachte pa's opgepakt en zelf aan de andere kant van de tralies gezet. Wat hun rol precies is geweest, moet verder onderzoek uitwijzen.

Het is te hopen dat het Openbaar Ministerie en de rechter de zaak objectief behandelen en niet, al dan niet onder politieke druk, de ernst van het delict afzwakken of met de mantel der liefde gaan bedekken. De familie heeft het volste recht te weten wat er is gebeurd en dat de verantwoordelijken worden gestraft, zoals iedere burger gestraft zou worden.