30 Januari 2019
12:00OPEENVOLGENDE MINISTERS VAN Volksgezondheid en Sociale Zaken en Volkshuisvesting hebben sinds 1992 commissies in het leven geroepen om voorstellen uit te werken voor het oplossen van het probleem rond dak- en thuislozen. In 2003 heeft de regering-Venetiaan het Plan van Aanpak en de financiering van het project Opvang en Begeleiding voor Dak- en Thuislozen goedgekeurd. Toen is besloten de stichting Bureau voor Dak- en Thuislozen op te richten.
Het Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS) bracht in 2004 op verzoek van de regering de zwerversproblematiek in kaart. Hieruit blijkt dat die regering begaan was met het lot van personen die aan de zelfkant van het leven zijn geraakt. Echter, vanwege het ingewikkelde karakter kon het zwerversprobleem niet in een handomdraai worden opgelost. Zwervers worden vaak door hun eigen omgeving, in het bijzonder familie, niet geaccepteerd. Hun maatschappelijke situatie werd daardoor (bijna) uitzichtloos.
In 2017 heeft de minister van Volksgezondheid, Patrick Pengel, een commissie benoemd met een zittingsduur van drie jaar die mogelijkheden en samenwerkingsverbanden moest uitwerken om het vraagstuk op te lossen. Er zou een raamwerk moeten komen voor betere richting en inzicht voor het functioneren van de stichting Bureau Dak- en Thuislozen. Instandhouding van de organisatie werd zorgelijk. Subsidie kwam maar bij mondjesmaat vrij en het beheer was een hopeloze zaak geworden. Daardoor leverde de stichting niet het gewenste resultaat op.Â
Per 1 januari dit jaar is de stichting opgeheven en is het PCS belast met de leiding en administratie van het Bureau Dak- en Thuislozen. Het meest confronterende is dat het ministerie van Volksgezondheid dit besluit baseert op het feit dat het Bureau consumptief is en geen geld oplevert. Dit oordeel correspondeert niet met de verplichting van een overheid om zwakkeren in de samenleving te halen uit hun ellende.
Het typeert het onvermogen en de onbekwaamheid van beleidsmakers deze 'ontspoorde' burgers te maken tot een strategische groep die bijzondere aandacht verdient. Dak- en thuislozen vragen om speciale maatschappelijke begeleiding, en horen niet thuis in een Psychiatrisch Centrum.
De enige momenten waarop de regering enige aandacht aan de doelgroep besteedt is wanneer hoge buitenlandse gasten worden verwacht. Dan worden de straten schoongeveegd en de dak- en thuislozen weggestopt. De regering steekt daarmee haar kop in het zand. Dat is niet de manier om met medeburgers om te gaan. Neen, regering, ook zwervers zijn mensen die een menswaardige behandeling verdienen. Neem dus uw verantwoordelijkheid!