“Ik kan schreeuwen als u dat wilt. Bent u klaar?†Dat was de reactie van Patricia Etnel, waarnemend fractieleider van de NPS tegen Melvin Bouva, vicevoorzitter van de Nationale Assemblee. Hij vroeg of ze niet wilde schreeuwen tijdens haar commentaar op de jaarrede van president Bouterse. Ze had al een kritische aanloop genomen op de schaarste aan medicatie, de hoge kosten van de eerste levensbehoeften, verspilling van 21 miljoen aan het investeringsagentschap IDCS, de Alcoa-kwestie enzovoorts. En toen ze het had over de vervuiling van ons milieu met kwik, bijna tegen het einde van haar betoog, waren er intussen meer emoties en was er felheid. Maar schreeuwen deed ze nu zeker niet, hoewel dat in het verleden weleens anders is geweest.
Het is ook bijzonder zorgelijk zoals wij Mama Sranan vergiftigen met kwik, terwijl wij hebben toegezegd ons te zullen houden aan het Minamata-verdrag. Een wereldwijd verdrag waarbij de aangesloten landen (Suriname ook) toe hebben gezegd te zullen werken aan het afbouwen van het gebruik van kwik. Dit ter bescherming van het milieu en de menselijke gezondheid. En toen Etnel kort hierna doorging over de skalians en Bouva om een verduidelijking vroeg, kwam 'de oude Etnel' (zoals bij aanvang van haar zittingsperiode in de Assemblee) naar buiten: "Wil je dat ik het moet definiëren? Wil je? Ssjoe, want je Zzzoekt me mond!" Hij had haar inderdaad in het vizier. Dat had ze goed opgepikt. En hoewel Carl Breeveld van DOE, die na Etnel aan het woord kwam, een minstens even groot aantal decibellen produceerde, werd hij niet teruggefloten. Etnel laat zich emotioneel intimideren waardoor ze de feiten die ze opsomt afzwakt.
Breeveld ging onder andere in op de stroom vluchtelingen uit Venezuela die volgens hem ook naar Suriname uitwijkt. Uit betrouwbare bron weet ik dat er veel vrouwen uit dat land hierheen komen. Het zou belangrijk zijn om invallen te doen in de prostitutiehuizen. De mensenhandel floreert ook daar en sommige vrouwen zien er erg jong uit. Al geruime tijd wordt deze groep hiernaartoe gebracht onder valse voorwendselen. Bij aankomst worden de paspoorten ingenomen, waarna ze naar een bordeel gaan. Gedwongen de prostitutie in en al het geld dat aan hen is besteed voor het ticket, verblijf en visa, moet worden terugbetaald. De vrouwen krijgen zelfs een financiële boete als ze durven om buiten eten te kopen, want in huis wordt er voor hen gekookt. Als hun visum is verstreken, wordt dit verlengd zonder dat zij de grens zijn overgegaan. Sluiten wij onze ogen voor deze vorm van uitbuiting en geweld van vrouwen in Suriname, omdat zij uit een ander land komen?
Breeveld heeft zijn huiswerk goed gedaan gezien de aanvullende informatie over de trawlers in onze wateren. De minister van LVV heeft veel uit te leggen. En hoewel het uiteraard gaat om de kritische, inhoudelijke beoordeling van de gepresenteerde regeringsvisie voor 2019, is het ook altijd spannend om de lichaamstaal en emoties te observeren van de mensen in de zaal.
Vicepresident Ashwin Adhin bijvoorbeeld. Hij keek mee op het blaadje met aantekeningen van president Bouterse toen laatstgenoemde niet zo vlug de volgende vraag kon vinden waar hij op in wilde gaan. Adhin spotte het onderwerp al gauw, zag wat er stond terwijl de president nog steeds zoekende was. Zijn gezicht sprak boekdelen. Hij wiebelde op zijn stoel, draaide met de ogen en keek lichtelijk geamuseerd, omdat hij wist dat er nu sier- en knalvuurwerk aankwam. Hij wist alleen niet welke kant het zou opgaan vanwege de gevoeligheid van de onderwerpen voor beide betrokkenen. Dat maakte het spannend en hem lichtelijk nerveus. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, of het nu gaat om het 8-decemberstrafproces of om een droom om president van Suriname te worden, getuigt ook de terugkeer van Bisschop Steve Meye in de Nieuwe Generatie Gemeente Gods Bazuin. Met de genade Gods wordt altijd vergeven, vergeten en gegeven.