Belangen en benoemingen

VANAF ZONDAG 1 december heeft Suriname officieel zeventien ministers en twee onderministers. Een korps van bijna twintig man op een bevolking van nog geen 630.000 inwoners. Volgens de president is leiderschap getoond door de benoeming van in totaal één nieuwe minister en twee onderministers. Hij zegt dat politieke belangen achterwege zijn gelaten en dat is gehandeld in ‘s landsbelang.

Dat is een opmerkelijke constatering, want op het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer, dat bekend staat als een Abop-ministerie, is de VHP’er Sieuw Ramsukul geplaatst, die voorheen met grondzaken was belast op het kabinet van de president, vervolgens directeur werd op het ministerie en nu onderminister is.

Volgens de vicepresident zou het staatshoofd hebben gezegd dat er een achterstand was voor wat betreft het toekennen van grond en Ramsukul zou daarmee worden belast. ‘Hij komt daar om de zaken van het kabinet van de president te doen’ moet de vicepresident hebben gezegd.

Op het ministerie van Binnenlandse Zaken waar Bronto Somohardjo met ontslag ging in oktober zijn een minister en een onderminister geplaatst. Delano Landvreugd (Abop) werd benoemd als minister en als onderminister Maurits Hassankhan.

Hassankhan zegt niets van doen te hebben met politieke zaken, hij moet zich als technocraat met het organiseren van de verkiezingen bezighouden. Als dit klopt kan de vraag worden gesteld wat Landvreugd dan precies moet doen de komende maanden op weg naar de verkiezingen? Als Hassankhan daar de technocraat is, dan zou alleen hij nodig zijn. Althans, om het argument van apolitiek handelen en leiderschap tonen ingang te doen vinden.

Het is ook de vraag of het honorarium van deze nieuwe functionarissen wel past in het maandbudget van de ministeries waartoe ze behoren. De minister van Financiën en Planning had op 8 oktober nog gemeld dat salarissen die passen buiten de begroting van de ministeries niet zullen worden betaald. Kennelijk kan het voor deze hoge mannen wel. ‘Sommige mensen zijn gelijker dan anderen’, schijnt hier te gelden.

Het feit dat deze drie functionarissen zijn benoemd en de wijze waarop toont juist aan dat de regering politieke verkaveling aan het toepassen is. Sterker nog, de VHP heeft met Ramsukul op GBB aangetoond dat ze kennelijk alleen interesse heeft in het grondgedeelte. GBB zit namelijk boordevol uitdagingen: van het beheren van beschermde gebieden tot het faciliteren van jachtopzieners. Maar Ramsukul zal kennelijk geen aanvulling zijn voor de minister om die beleidsgebieden te helpen oplossen. Het gaat om grond, grond en nogmaals grond.

Degene die als een boer met kiespijn lacht in deze zaak is Paul Somohardjo. Verwoed houdt hij vast aan zijn kantoor op Binnenlandse Zaken, terwijl zijn politiek imperium langzaam maar zeker in elkaar valt om hem heen.

Eigenlijk is deze laatste race naar de stembus voor de betrokken partijen een zielige vertoning van machtswellust. Maskers vallen en niemand doet meer moeite om de eigen belangen te bedekken. Leiderschap en apolitiek handelen hadden er anders uitgezien.