Suriname na 49 jaar onafhankelijkheid: een mantel van leugens, corruptie en armoede

INGEZONDEN

Suriname heeft maandag 49 jaar onafhankelijkheid gevierd, een historisch moment dat normaal gesproken een bron van trots en vreugde zou moeten zijn voor elke burger. Echter, in plaats van festiviteiten en hoopvolle vooruitzichten, hing er een sombere sfeer van teleurstelling en frustratie over het land.

Na bijna een halve eeuw van onafhankelijkheid rijst de vraag: wat heeft Suriname bereikt en wat is de erfenis van de politieke partijen die de afgelopen decennia de macht in handen hebben gehad? Het antwoord is teleurstellend: Suriname lijkt gevangen te zitten in een vicieuze cirkel van corruptie, leugens en armoede.

Bij het verkrijgen van de onafhankelijkheid in 1975 koesterde de bevolking hoop op een bloeiende toekomst, vrij van koloniale overheersing. De natuurlijke rijkdommen van het land, waaronder goud, olie en bauxiet, werden gezien als een solide basis voor welvaart en ontwikkeling. Er was een collectief verlangen om te bouwen aan een nieuwe, welvarende natie.

Echter, deze dromen zijn in de loop der tijd verdampt. De politieke leiders, die aanvankelijk als helden werden geprezen, bleken voornamelijk geïnteresseerd in hun eigen verrijking. Beloftes van vooruitgang en welvaart bleken illusies, versluierd door een mantel van leugens.

Falend leiderschap en rol bevolking

Sinds de onafhankelijkheid is Suriname geconfronteerd met een lange reeks van falende regeringen die de politieke macht misbruikten voor persoonlijke winst. Politieke partijen, ongeacht hun ideologie, hebben zich keer op keer schuldig gemaakt aan corruptie, vriendjespolitiek, nepotisme en wanbeleid. Publieke middelen werden verkwist aan prestigeprojecten zonder duurzame waarde, terwijl vitale sectoren, zoals onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur werden verwaarloosd.

De huidige hoge staatsschuld en afhankelijkheid van buitenlandse leningen zijn direct gevolg van decennia van mismanagement door opeenvolgende regeringen. De politieke elites hebben herhaaldelijk de bevolking bedrogen en verrijkten zichzelf ten koste van de toekomstige generaties.

De politieke problemen in Suriname zijn niet alleen het gevolg van falend leiderschap. De Surinaamse bevolking heeft eveneens een rol gespeeld in de huidige situatie. Het herhaaldelijk kiezen van leiders die bekend stonden om hun dubieuze praktijken getuigt van een cultuur waarin populistische beloften en charisma vaker de doorslag gaven dan ethische integriteit en bewezen competentie. De samenleving heeft een blinde loyaliteit ontwikkeld ten opzichte van politieke partijen en leiders, wat ruimte biedt voor corruptie en wanbeleid.

Daarnaast ontbreekt het aan een cultuur van collectieve actie en protest. Hoewel er momenten van verzet zijn geweest, hebben deze zelden geleid tot duurzame veranderingen. Het gebrek aan kritische reflectie en de neiging om misstanden te accepteren of te negeren, hebben bijgedragen aan de status quo. De bevolking moet inzien dat politieke leiders niet onaantastbaar zijn en dat ze ter verantwoording kunnen en moeten worden geroepen voor hun daden.

Economische achteruitgang en armoede

De economische situatie van Suriname is ronduit zorgwekkend. Ondanks de overvloed aan natuurlijke hulpbronnen is het land economisch gezien verzwakt en afhankelijk van buitenlandse leningen. De inflatie blijft stijgen, de waarde van de Surinaamse dollar daalt en de prijzen van basisgoederen blijven toenemen. Dit heeft geleid tot toenemende armoede, waarbij een groot deel van de bevolking worstelt om in zijn basisbehoeften te voorzien.

De werkloosheid is hoog, vooral onder jongeren, en de kansen op een stabiele baan zijn gering. De economische ongelijkheid neemt toe en de middenklasse – die normaal gesproken de motor van economische groei is – verdwijnt. In plaats van de welvaart eerlijk te verdelen, zijn de rijkdommen van het land terechtgekomen bij een kleine elite, terwijl de rest van de bevolking lijdt onder de economische neergang.

Suriname is gezegend met een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen. Toch is de paradox dat, ondanks deze rijkdommen, de bevolking nauwelijks profiteert. Het beleid met betrekking tot de extractieve industrieën is slecht beheerd. Er worden deals gesloten met buitenlandse bedrijven zonder transparantie of publieke verantwoording en de winsten vloeien naar een selecte groep in plaats van te worden herverdeeld ten gunste van de samenleving. Deze misstanden zijn het gevolg van gebrekkig bestuur en het ontbreken van een effectief controlesysteem.

Verwaarloosd onderwijs en vertrek van jong talent

Een ander kritiek punt is het onderwijs. In plaats van te investeren in de jeugd als toekomstige leiders, is het onderwijssysteem verouderd en inadequaat. Leraren worden slecht betaald, er is een chronisch gebrek aan middelen en de kwaliteit van het onderwijs is ondermaats. Dit leidt tot een generatie die niet goed is voorbereid om te concurreren in een mondiale economie. De ‘braindrain’, waarbij talentvolle jongeren het land verlaten op zoek naar betere kansen in het buitenland, verzwakt de capaciteit van Suriname om te groeien en vooruitgang te boeken.

De verantwoordelijkheid voor de huidige staat van het land ligt niet alleen bij de regerende politieke partijen, maar ook bij de leden van De Nationale Assemblee (DNA). Deze volksvertegenwoordigers hebben keer op keer gefaald om het belang van de bevolking te behartigen.

In plaats van hun controlerende functie uit te oefenen, hebben veel DNA-leden zich laten meeslepen in het spel van vriendjespolitiek en zelfverrijking. Het ontbreekt aan transparantie, verantwoording en het vermogen om kritisch op te treden tegen wanbeleid.

Onafhankelijkheid gaat verder dan alleen politieke soevereiniteit. Het betekent ook het vermogen om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor het welzijn van de natie. Wat Suriname nu nodig heeft, is een fundamentele verandering in zowel het politieke als het maatschappelijke landschap. De bevolking moet bewust worden van haar macht om verandering te bewerkstelligen. Er moet een cultuur van ethisch leiderschap en transparantie worden ontwikkeld, gebaseerd op goed bestuur en rechtvaardigheid.

Bouw aan een duurzaam Suriname

De toekomst van Suriname hangt af van de bereidheid van zowel de bevolking als de politieke leiders om in te zien dat de huidige koers niet houdbaar is. Er is behoefte aan een nieuwe generatie leiders die hun verantwoordelijkheid serieus nemen en zich inzetten voor het welzijn van het volk. Daarnaast moet de bevolking zich bewust worden van haar rol als controlemechanisme in de democratie en de politieke elite verantwoordelijk houden voor haar daden. Alleen dan kan Suriname een nieuwe fase van echte onafhankelijkheid en welvaart ingaan.

Kortom, Suriname vierde 49 jaar onafhankelijkheid met een mix van schaamte en reflectie. Het is een natie met enorme potentie, maar die blijft onbenut door decennia van corruptie en wanbeleid. De tijd is gekomen om lessen te trekken uit het verleden en gezamenlijk te werken aan een eerlijke, rechtvaardige en welvarende toekomst voor alle Surinamers.

John Slagveer

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.