26 November 2024
14:04DE SNIJD / Armand Snijders
Het antwoord op de vraag wat de drie schooiers wiens naam in deze kop staat met elkaar gemeen hebben, is ogenschijnlijk heel simpel: ze vieren alle drie de negenenveertigste Onafhankelijkheidsdag van switi Sranan niet in eigen kring, dus met familie en vrienden. Ze doen daarentegen hun uiterste best om niet in handen te vallen van de Surinaamse justitie. Daarbij zijn (of worden?) ze op hun wenken bediend door hen die ze zouden moeten pakken en opsluiten: de lokale opsporingsdiensten.
Alleen kon de hele domme en publiciteitsgeile Bordo de verleiding niet weerstaan om allerlei berichten te spuien via sociale media, zodat de Braziliaanse justitie hem in de smiezen kreeg en uiteindelijk wist te traceren. Ik heb begrepen dat ook Nederlandse onderzoeksjournalisten hem al op het spoor waren in São Paulo.
“Bordo zit dus nu in een vreemde bak en zal waarschijnlijk eerst zijn straf in Frankrijk moeten uitzitten, alvorens hij in een Surinaamse strafinrichting, iedere keer als hij bukt in het douchecomplex, heel erg moet oppassen”
Dus met een beetje kennis van de digitale wereld is iemand die actief is in cyber space, te achterhalen. Waarom de Surinaamse justitie Bordo niet heeft weten te traceren, begrijp ik dus niet. De veiligheidsdiensten zijn – neem ik aan – voldoende uitgerust om dit soort speurwerk te kunnen verrichten. Of hebben ze ook te lijden onder de chronische ziekte van deze regering, die voor heel veel essentiële zaken geen geld vrijmaakt?
We zullen het vooralsnog niet te weten komen, omdat deze regering dergelijke misstanden en blunders niet onderzoekt en met liefde onder de mat schuift. Bordo zit dus nu in een vreemde bak en zal waarschijnlijk eerst zijn straf in Frankrijk moeten uitzitten, alvorens hij in een Surinaamse strafinrichting iedere keer als hij bukt in het douchecomplex heel erg moet oppassen.
Al zijn goud zal ‘Mony Hond’ niet kunnen beschermen. Het zal hooguit een opsteker voor de gevallen ondervoorzitter van Abop kunnen zijn dat zijn voorzitter en vicepresident Ronnie hem komt opzoeken in zijn Surinaamse cel. Die heeft de vreemde gewoonte zware criminelen achter de tralies een hart onder de riem te steken.
Ik vermoed dat hij de sfeer even wil proeven voor als hij onverhoopt in de toekomst zijn eigen jarenlange straffen in Nederland en Frankrijk nog eens uit moet zitten. Bordo had er beter aan gedaan om advies te vragen aan Boefie, de ex-minister die al bijna vijf jaar uit handen van de Surinaamse speurders weet te blijven.
Die zou ergens veilig op een Caribisch eiland verblijven en niet onder eigen naam actief zijn op internet, terwijl zijn strafzaak in hoger beroep hier voort ettert. Ik denk dat Boefie redelijk gelukkig is waar hij is en misschien zelfs wat overgewicht heeft verloren. Hij heeft immers alle tijd om een fitnessschool te bezoeken.
Dat hij destijds het land uit wist te wandelen, schetste ieders verbazing. Maar later bleek het een gewoonte te worden van iedereen die ook maar iets op zijn kerfstok heeft. Zo mocht directeur Paultje van de SLM ondanks een uitreisverbod – omdat justitie hem nog wilde horen in verband met mogelijke onoorbare praktijken bij het failliete bedrijf – doodleuk als een dief in de nacht met zijn gezin de grens met Frans-Guyana oversteken.
Ook zijn partner in mogelijke crime Prenobe – een vriendje en dikbetaalde adviseur van president Chan – wist hem te smeren en geen van beide mannen werd ooit ter verantwoording geroepen, laat staan dat ze eventueel moeten boeten voor hun (mis?)daden. Het beste voortvluchtige paard van stal is echter lafbek Bouta die – met in zijn kielzog zijn eveneens lafbekkerige voortvluchtige medemoordenaarIwan – kinderlijk eenvoudig kon weglopen in plaats van dat ze hun straf van twintig jaar gaan uitzitten. En dat allemaal terwijl de veiligheidsdiensten schaapachtig en naïef toekeken. Over deze voor Suriname beschamende vertoning is al heel wat gezegd en geschreven, dus dat ga ik niet herhalen.
“Dat is krasse kritiek van de moedige Garcia die haar door het staatshoofd niet in dank zal zijn afgenomen”
Waar Bouta nu is, weten alleen hijzelf en enkele anderen die hem willens en wetens beschermen en zich daardoor ook schuldig maken aan een strafbaar feit. Je kan je toch niet voorstellen dat Ingrid de tweede niet weet waar hij is en geen (in ieder geval af en toe) contact met hem heeft en wat lieve woordjes toefluistert. Ook zijn mati Ramon weet volgens mij dondersgoed waar Bouta zich schuilhoudt.
Dit tweetal zal hem beloven dat, als het aan hen ligt, hij na de volgende verkiezingen weer een vrij man zal zijn en niet het gevang meer in hoeft. Droom zoet, zou ik zeggen. Want de wens tot gratieverlening zal de NDP een mogelijke verkiezingsoverwinning kosten. En dat weten de paar slimme mensen binnen de paarse partij ook. Die zitten niet zo te springen op een vrije moordenaar; die hebben liever een martelaar die op den duur zijn laatste adem uitblaast in de gevangenis. Dat levert uiteindelijk veel meer stemmen op.
Ik heb trouwens begrepen dat als Desi in het buitenland in de kraag wordt gevat, er ook een kans is dat Nederland hem wil ‘hebben’ om daar zijn gevangenisstraf wegens zijn betrokkenheid bij drugshandel uit te zitten. Maar dat zal afhangen van het oordeel van de rechter in het land waar hij gepakt wordt. En ik weet niet of een oudere straf voorrang heeft of dat de ernst van de gepleegde feiten – drugshandel versus vijftien moorden – de doorslag zal geven, maar het zou in ieder geval een spannende en nogmaals verrassende ontwikkeling zijn. Als hij in Nederland wordt opgesloten, hoeven Surinamers tenminste niet te vrezen dat hij op een dag zomaar naar buiten kan lopen, wat met het doorgaans slappe Openbaar Ministerie (OM) van Suriname zomaar kan gebeuren.
Hoewel slap? Procureur-generaal Garcia toonde zich recentelijk opeens een ferme vrouw met ijzeren ballen. Ze wordt er regelmatig van beticht dat zij en het OM op de schoot zitten van Chan en dat daardoor zaken soms niet afdoende worden onderzocht of afgehandeld, maar ze weersprak dat krachtig. En ze las Chan zelfs de les door te wijzen op zijn ongelukkige woordkeuze. Uitspraken zoals “ik heb de procureur-generaal opdracht gegeven” kunnen volgens haar echt niet. Dat is krasse kritiek van de moedige Garcia die haar door het staatshoofd niet in dank zal zijn afgenomen.
Maar voor haar geloofwaardigheid had ze dat al vier jaar geleden moeten zeggen en bovenal veel daadkrachtiger moeten optreden. Dat zou misschien heel wat ellende en wegloperijen van verdachten en veroordeelden hebben kunnen voorkomen. Maar wie weet, zitten de criminelen volgend jaar rond de vijftigste jaardag van ons land eindelijk wel achter de tralies. Dan hebben we eindelijk eens wat te vieren.