COMMENTAAR: Belastingdruk

DE RAAD VAN Vakcentrales in Suriname vraagt opnieuw aan de regering om de belastingdruk voor de werkende klasse te verlichten. Werknemers komen door loonsverhoging in een hogere belastingschijf waardoor ze niet veel hebben aan de aanpassing. De voorzitter van vakcentrale C-47, Robby Berenstein noemt de belastingdruk onevenredig.

Amzad Abdoel, voorzitter van de vaste commissie Financiën in De Nationale Assemblee, daarentegen ligt hier niet wakker van. Hij vindt het billijk dat voor personen die meer loon ontvangen een hogere belasting tarief moet gelden. Hij pleit veeleer voor het verschuiven van de belastingdruk van de directe naar de indirecte belastingen. Invoering van de btw kan volgens hem daartoe bijdragen. Hervorming van het belastingstelsel is volgens hem ook een mogelijkheid om anders te kijken naar de belastingproblematiek.

De overheid heeft geen visie en greep op de loonpolitiek in het land. Er zit geen duidelijke systematiek in de wijze waarop en mate waarin loonsverhoging wordt gegeven. Volgens Fiso zou dat niet zo moeten zijn, maar de indruk bestaat dat van het Fiso-systeem wordt afgeweken zodra het om politieke benoemingen gaat. De ambtenarenvakcentrale CLO wil af van Fiso maar dan is er een overheid die buiten structuren om loonsverhogingen en functiewaarderingen stuwt in naam van strategische groepen.

Diezelfde overheid die ordening moet brengen in de jungle van functiewaardering en beloning waait met alle winden mee. Als 'strategische' groepen, zoals leerkrachten op straat komen, wordt de arbeidsonrust gesust door grif toe te geven aan de eisen en hierdoor ontstaat scheefgroei. Landsdienaren zijn de grootste groep werkers bij de overheid. Ze hebben geen tanden maar bijten. Ze worden ook te vriend gehouden door de regering, met dien verstande dat zij genoegen moeten nemen met kruimels. Realiteit is dat de schade die leerkrachten kunnen toebrengen door een staking direct voelbaar is omdat leerlingen onderwijs wordt onthouden. Acties van landsdienaren kunnen de economie ontwrichten en zijn op termijn catastrofaal.

Aangezien de regering geen massale staking kan hebben, nota bene kort voor de verkiezing van 2020, worden alle groepen die het economisch leven kunnen platleggen in toom gehouden door hen in theorie met zakken vol geld naar huis te sturen. Daarbij wordt uit het oog verloren dat de fiscus op hen wacht. Nu is budgetteren voor een groot deel van de bevolking een vies woord en als men dan in een hogere belastingschijf komt en de ontembare koopzucht toeslaat, wordt plotseling ervaren dat de loonsverhoging is verdampt.