10 September 2024
10:37INGEZONDEN
“Dit college, het hoogste rechtsprekende instituut van Suriname, is nog altijd gevestigd in het gebouw waar het begon. Het Hof van Justitie maakt zich sterk om de leer van de scheiding der machten tot uiting te laten komen, zoals die in de late achttiende eeuw is beschreven door Montesquieu.
Het streven is erop gericht om onwenselijke gebeurtenissen uit zowel de historische- als de contemporaine geschiedenis dat zij zich niet zouden herhalen. Bijzondere aandacht verdienen de ontwikkelingen na de onafhankelijkheid, tijdens het militair bestuur, gedurende het herstel van democratie en rechtsstaat en in het huidige tijdsgewricht.” Dit zegt de president van het Hof.
Beïnvloeding Rechterlijke Macht
Om te begrijpen wat er binnen het openbaar bestuur plaatsvindt onder de noemer van voortschrijdende inzichten, moeten de bestuurshandelingen van deze regering worden geanalyseerd. Daarom wordt bijzondere aandacht gevraagd van de Hof president voor het huidige tijdsgewricht.
Onder geen enkele regering van Suriname, vanaf de onafhankelijkheid in 1975, heeft de Uitvoerende Macht – de regering – zich zo indringend bezig gehouden met de Rechterlijke Macht, waarbij de staatsrechtelijke scheiding der machten duidelijk wordt overschreden. De Rechterlijke Macht wordt gevormd door de president en de vicepresident van het Hof van Justitie, de leden en de leden plaatsvervanger van het Hof van Justitie, de procureur-generaal en de overige leden van het Openbaar Ministerie, alsmede de andere rechterlijke ambtenaren, die de wet aanwijst (artikel 133 van de Grondwet).
Met zogenaamde nieuwe richtlijnen voor personeelsbeleid waarbij ten onrechte (niet gebruikelijk binnen het ambtelijke) met artikel 3 van de Personeelswet (het Bevoegde Gezag) wordt zodanig gemanipuleerd dat er een afhankelijkheidssituatie ontstaat tussen de Rechterlijke- en de Uitvoerende Macht met name de executieve.
Deze regering is vanaf haar aantreden bewust bezig om binnen het wettelijk kader van de Republiek Suriname mogelijkheden te initiëren om meer invloed te hebben op de Rechterlijke Macht, aangezien haar invloed op De Nationale Assemblee reeds evident is.
Binnen het recht in het algemeen en ook in het staats- of administratief recht kunnen geen bevoegdheden als bestuursorgaan worden overdragen die men zelf niet bezit; niemand kan méér rechten overdragen dan hij zelf heeft, de Nemo plus regel, “Nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse habet”.
Strijdig met Personeelswet
In de resoluties S.B. 2024 no. 33 en 32, beide van 14 maart 2024 no.213/RP en no. 212 / RP, over verlenen van bijzondere volmacht aan de procureur-generaal en de President van het Hof, tot het sluiten van arbeidsovereenkomsten en overeenkomsten voor het verrichten van enkele diensten ten behoeve van de Staat, wordt ingevolge artikel 3 lid 3 onder c van de Personeelswet, bijzondere volmacht verleend voor het aantrekken van personeel in alle functiegroepen.
In deze resoluties wordt in strijd met de wet, uitdrukkelijk vastgelegd dat zonder gebruikmaking van de gebruikelijke ambtelijke procedures, deze toegepast mogen worden.
In het Staatsbesluit (Besluit Vormgeving Wettelijke Regelingen, Staats- en Bestuursbesluiten) S.B. 1996 no. 54 artikel 7 straat: “een door de president genomen bestuursbesluit, ter uitoefening van een bij een wettelijke regeling aan hem toegekende bevoegdheid, wordt als resolutie aangeduid.” Volgens het hierboven genoemde Staatsbesluit zijn deze resoluties ten behoeve van de rechterlijke macht, in strijd met artikel 3 lid 3 onder c van de Personeelswet.
Vervolgens is in strijd met artikel 7 van de Personeelswet juncto het ambtenarenbezoldigingsbesluit ( S.B. 1980 no. 153, zoals laatstelijk gewijzigd bij S.B. 1992 no. 95 ) gehandeld om af te mogen wijken van de gebruikelijke ambtelijke procedures. Dit is op zijn zachtst gezegd onhandig maar als het bewust wordt gedaan is dat corruptie.Democratische rechtsstaat in gevaar
Waarom is er zoveel aandacht voor slechts een deel van de werkers binnen het openbaar bestuur met name de ambtenaren en landsdienaren die in dienst zijn bij de Rechterlijke Macht, terwijl alle overige landsdienaren dus ambtenaren en arbeidscontractanten hun rechtspositie ook afhankelijk is van hetzelfde bevoegde gezag?
Is dat toeval dat juist deze regering zo begaan is met het lot van de arme landsdienaren die uitsluitend werkzaam zijn daar, waar de belangen van de staat vaak moeten worden getoetst? Komt hierdoor onze democratische rechtsorde en tevens de rechtsstaat niet in gevaar?
Dit zijn allemaal vragen die opkomen bij de beschouwing van de twee resoluties. In ieder geval na zovele schandalen op dit gebied over good governance kunnen deze resoluties niet worden gehandhaafd. Temeer daar nu de Rechterlijke Macht hierbij betrokken is.
Als wij de rechtsstaat gedachte werkelijk eerbiedigen en niet zo schaamteloos zijn geworden, dan moeten ook al de overige resoluties die in strijd zijn met een hoger bestuursbesluit worden ingetrokken en dat zijn er een heleboel.
Wij hopen dat de weg vrij wordt gemaakt om de Pan American case en alle andere duistere gevallen nu in onderzoek te nemen, als er nog een drupje respect aanwezig is voor de Surinaamse samenleving en niet een dorpsgek in Holland. Dit doen wij voor God en Vaderland.
Eugène van der San