2 September 2024
05:54door Valerie Fris
PARAMARIBO — “Het is niet alleen dat mooi wit pakje of die mooie witte jurk, maar de liefde die we moeten geven aan de patiënt moet weer te zien zijn.” Aan het woord is Ileen Davids, de nieuwbakken voorzitter van de Vereniging van Verpleegkundigen in Suriname (VVS).
Zij en het nieuwe bestuur, dat op 13 juli is gekozen, zien graag dat de problemen, die er nu zijn, landelijk worden opgelost. “De problemen binnen de gezondheidszorg zijn geen kleine problemen, maar zijn een landelijk probleem. In alle ziekenhuizen is er een tekort aan verpleegkundigen, maar het is ook veel meer dan dat. Ook het tekort aan materiaal, dat nodig is om de goede zorg te bieden, is deel van het probleem”, stelt Davids in gesprek met de Ware Tijd.
“Ik ben al meer dan twintig jaar werkzaam in de verpleging en er zijn altijd mensen die achterblijven op de afdelingen, want de zorg moet gegarandeerd blijven”
Maatregelen
Zij zegt dat de organisatie zich ervan bewust is dat geld inderdaad een motivatiemiddel is, maar dat er daarom door de VVS is gevraagd om een gesprek met minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid. Daarbij zal dit alles aan hem worden voorgelegd.
De voorzitter zegt tegen de krant dat de vereniging zich liever niet wil uitspreken over het besluit van de regering om de bevoegdheidsverklaring voor verpleegkundigen die naar het buitenland willen om te werken, te verhogen van SRD 250 naar duizend US dollar. “Wij zijn geen bond”, verdedigt Davids zich herhaaldelijk. Zij geeft verder aan dat uit egards voor de minister eerst het gesprek met hem te willen voeren en daarna in de media te komen.
Ook over het feit dat bijvoorbeeld donderdag de patiënten van het Nierdialysecentrum aan de Picornistraat niet volledig konden worden geholpen omdat de verpleegkundigen naar een bondsvergadering moesten, wil Davids niet veel kwijt. “Als er mensen staken, betekent het niet dat alle verpleegkundigen in actie zijn. Ik ben al meer dan twintig jaar werkzaam in de verpleging en er zijn altijd mensen die achterblijven op de afdelingen, want de zorg moet gegarandeerd blijven.”
De voorzitter zegt dat zij eerder heeft meegemaakt dat de bonden altijd wel dispensatie hebben gegeven. “Maar ik wil mij niet begeven op glad ijs. Dat stukje is echt voor de bond. Over hun werkwijze en methode van actievoeren wil ik niet praten”, maakt Davids duidelijk.
Doelen bereiken
Eén van de doelen van de VVS is om bewustwording te brengen bij de gezondheidswerkers over het belang van een vereniging. “Wij willen de motivatie bij hen weer opwekken, vooral in deze kritieke en lastige periode. Ik ben al twintig jaar in de verpleging en ik wil dat verpleegkundigen zich ervan bewust moeten zijn welke rol ze hebben in die samenleving. We moeten echt de eenheid vormen.”
De vereniging is opgericht op 22 januari 1974 met als primair doel aansluiten bij de organisatie van verpleegkundigen in het Caribisch Gebied, met name de Caribbean Nurses Organization (CNO), om behalve het bundelen van verpleegkundigen te bewerkstelligen, ook een forum te creëren waarbij verpleegkundigen van gedachten konden wisselen anders dan aan het bed van de patiënten. De VVS gaat op landelijk niveau voor de belangen van gezondheidswerkers, dus niet alleen voor de verpleegkundigen, maar ook voor de ziekenverzorgenden en verpleegassistenten, legt de voorzitter uit.
De VVS heeft een bestand van ruim vierhonderd verpleegkundigen, maar daarin zitten ook zij die naar het buitenland zijn vertrokken. Volgens een schatting van Davids zal het nu gaan om zo’n 175 leden. Het bestuur vormt ze verder met ondervoorzitter Hilly Eduart, Sabrina Ramkhelawan, Ashokkoemar Jagroep, Suzy Nojokromo, Sereswatie Shamlall, Vallery Bronst, Danette Barrington en Stacy Wongsokarijo.