WWF bezorgd over ontwikkelingen in de Surinaamse visserijsector

WWF Guianas zegt in een verklaring heel erg verbaasd te zijn over de plotselinge komst van 6 Chinese trawlers in Surinaamse wateren, vooral de grootte van de schepen roept vragen op. De milieuorganisatie stelt dat het gebrek aan transparantie, en duidelijk beleid desastreus zal zijn voor de visserijsector en de Surinaamse samenleving in zijn geheel. De afgelopen jaren constateert WWF in Suriname, afgezien van de seabob visserij, in alle visserijsectoren een toename van het aantal visvergunningen en daardoor het aantal vissersboten. Maar ook een toename van de lengte van netten, kleinere maaswijdtes en efficiëntere manieren om de netten binnen te halen. Al deze factoren zorgen voor een toename van de druk op de Surinaamse visbestanden.

WWF noemt het Visserij Management Plan (VMP) 2014 – 2018. Daarin is opgenomen dat de lengte en het motorvermogen van de 6 boten, veel hoger zijn dan volgens het VMP mogelijk zou zijn. Dit geeft aan dat vanaf 2019 het maximale motorvermogen van 500 pk strikt zal worden gehandhaafd. De huidige 2000 pk van de Chinese trawlers staat in schril contrast met de 500 pk die wordt genoemd in het managementplan.
In de vergunningsvoorwaarden wordt gesteld dat het maximale motorvermogen van de vaartuigen 500 pk bedraagt. In de praktijk ligt het werkelijke motorvermogen van een aantal vaartuigen beduidend hoger. Tijdens eerdere besprekingen is overeengekomen dat de 500 pk-grens op termijn gehandhaafd dient te worden maar dat de bedrijven de tijd gegund moet worden om de te zware motoren (of vaartuigen) te vervangen. In een beleidsmaatregel is het aantal vergunningen voor de vistrawlvisserij vastgelegd op maximaal 23 vergunningen.

WWF wijst ook op de beleidsmaatregel dat het maximale motorvermogen van 500 pk wordt met ingang van 1 januari 2019 strikt gehandhaafd. Aangezien controle op het maximale motorvermogen technisch gecompliceerd is, wordt de maximale lengte voor vervangende vaartuigen vastgesteld op 32 meter.

Norm losgelaten
De organisatie verklaarde in hun pressrelease dat de norm van maximaal 23 vistrawlervergunningen is losgelaten. Er zijn momenteel 42 vistrawlers. Deze uitbreiding heeft plaatsgevonden zonder onderzoek naar de effecten daarvan op de visbestanden. Het maximum van 23 vistrawlers was vastgelegd om de visbestanden te beschermen.

WWF wijst op de volgende gevaren van de grote Chinese schepen: “Extra schade aan de bodem vanwege de hoeveelheid pk’s. Bijvangsten van zeeschildpadden met als gevolg meer dode zeeschildpadden, vanwege de soort netten die gebruikt worden. Het niet houden aan de regels van deze vloot wat online in het VMP te zien is. Afname van de werkgelegenheid in Suriname omdat de vangsten aan boord door de eigen bemanning worden verwerkt. Dat slechts een deel van de vangsten in Suriname zal worden aangeland en dat een groot deel op zee reeds op zeeschepen wordt overgeladen vanwege de vrijwel afwezige controle op zee waardoor inkomsten worden misgelopen en er onjuiste informatie is over de aan de zee onttrokken vis. Overbevissing door de grotere capaciteit en vermogen van deze schepen, waardoor visbestanden in elkaar storten en waar vooral de kleine vissersboten de dupe van worden. Als de vangsten te veel dalen, zoeken de trawlers andere visgronden op, en blijven de lokale vissers achter met lege visgronden waardoor hun inkomsten zullen verdwijnen”.

WWF werkt reeds jaren aan duurzame visserij in Suriname. Dit wordt gedaan door middel van onderzoek, voorlichting, samenwerking en implementatie. Hieronder valt o.a. het onderzoek naar het effect van BRD’s (Bycatch Reduction Devises) om de bijvangst van zeeschildpadden, haaien, roggen en vissoorten te elimineren of verminderen, vooral in de garnalentrawlvisserij.

Momenteel is er een onderzoek gaande om de visdruk op belangrijke soorten, zoals Bang Bang, Kandratiki, Jarabaka, Kupila etc. te bepalen. Hierbij wordt gekeken of er al dan niet sprake is van overbevissing of niet op deze belangrijke vissoorten. “Overbevissing dient voorkomen te worden”, laat het WWF weten. Indien de draagkracht van een visbestand wordt overschreden, zal deze volledig in elkaar storten. Een goed voorbeeld hiervan was het instorten van de West Atlantische visbestanden van kabeljauw die sinds de instorting eind jaren ‘80 nooit meer hersteld zijn, aldus WWF Suriname.

RB