3 December 2018
14:00Dat het kiesstelsel van Suriname gewijzigd moet worden, staat als een paal boven water. Echter, wat de NDP en VHP nu willen doen, is je reinste kiezersbedrog. Op de eerste plaats heeft dat te maken met het moment waarop deze twee partijen de wijzigingen willen doorvoeren; anderhalf jaar voor de verkiezingen van 2020. Dezelfde VHP, bij monde van voorzitter Santokhi, was in januari 2014, toen de partij in de V7-combinatie zat, nog fel tegen het veranderen van de spelregels zo kort voor de verkiezingen.
Destijds ging het primair om een verbod om combinaties. Santokhi noemde dat voornemen van de NDP destijds ondergronds. En nu wil de partij die de mond vol heeft over rechtstaat en democratie meewerken aan juist datgene waartegen in 2014 werd geprotesteerd. Met de verkiezingen in aantocht en de drang om zelf in het machtscentrum te komen, tonen de VHP en Santokhi hun ware gezicht. Althans, voor wie in de illusie leefde dat ze gezworen vijanden waren. Daar kom ik later op terug.
Van de NDP weten wij intussen dat zij zich niks aantrekt van de mening van anderen, ook al hebben die gelijk. Zie de Amnestiewet, de Naschoolse Nyan Patu, de Basiszorgverzekering en ga zo maar door. De exponenten van de NDP legden hun wil in de jaren tachtig met wapens op. Anno 2018 doen ze dat middels de dictatuur, zo u wil tirannie, van de meerderheid van 26 zetels in De Nationale Assemblee. En bij die doctrine van machtsmisbruik en parlementaire dictatuur, wil de VHP zich nu aansluiten.
Dat er al jaren wordt gesproken over wijziging van het kiesstelsel en het nu eindelijk ervan moet komen, is een drogreden. Overigens, als de VHP echt een democratisch stelsel voorstaat, gaat ze niet alleen voor de wijziging van de manier waarop de rr- en dr-leden worden gekozen. Het echte onrecht van het Surinaamse systeem zit hem in de opdeling van het land in kiesdistricten en het toegewezen aantal zetels. Dat leidt, ondanks het systeem van evenredige vertegenwoordiging, tot over-representatie van grote partijen als de NDP en de VHP en ondervertegenwoordiging van kleinere partijen.
Vraag het maar aan de BVD en DOE. In het verleden haalden ze duizenden stemmen maar geen of één zetel. De A-Combinatie haalde beduidend minder stemmen, maar veel meer zetels. Door combinaties te verbieden, hopen de NDP en VHP op twee uitkomsten. Of partijen gaan op in de NDP of VHP, of ze gaan alleen de verkiezingen in. Dat laatste leidt tot versplintering van stemmen, iets dat alleen maar in het voordeel werkt van de grote partijen, zoals de VHP en de NDP. Dat bij landelijke evenredigheid er veel kleine partijen met één of twee zetels in het parlement zouden komen, iets dat niet wenselijk is volgens exponenten van de VHP, is weer zo een drogreden. Het is de kiezer die bepaalt welke partij een zetel(s) verdient, en niet de VHP en NDP.
Voor wie het is vergeten, lees mijn column van juni vorig jaar terug, in de nasleep van het ontslag van Eugene van der San als minister van Justitie en Politie. Ik zei u toen al dat wij van alles kunnen op- en aanmerken op zijn handel en wandel, behalve op zijn eerlijkheid. Daarom haalde hij zo uit naar de VHP. Omdat hij wist van de contacten tussen toppers van de NDP en VHP. Desondanks was hij het mikpunt van kritiek van de VHP-fractie. In zijn verontwaardiging verklapte hij het verbond dat achter de schermen werd gesmeed en nu tot volle wasdom komt. Het was zijn einde als minister.
Kennelijk gaat het de VHP en Santokhi om slechts één ding: terugkeren in het machtscentrum. En daar moet alles voor wijken; ook ethiek en oprecht democratisch handelen. Uiteindelijk is het woord aan u, de kiezer, op 25 mei 2020. U moet zich er echter van bewust zijn dat een stem op de NDP een stem op de VHP betekent en eens stem op de VHP is een stem op de NDP. De coalitie is al gesmeed, de tactieken worden uitgerold. VHP en NDP, Bouterse en Santokhi, het zijn twee handen op één buik!Â