Drugscriminaliteit

HET LIJKT BIJNA niet meer te verbazen. Vrijwel elke maand wordt er weer een grote partij drugs gevonden in Suriname zelf of afkomstig uit Suriname. Vervolgens wordt vrijwel niets meer vernomen van een eventueel onderzoek naar de herkomst van de drugs en wie daar allemaal bij betrokken zijn. Zo werd in het weekend de zoveelste drugsvangst uit Suriname gevonden en dan in Hong Kong. En na een vangst in februari van wel 8000 kilo drugs in Spanje dit jaar lijken we meer dan ooit gezien te worden als narcostaat.

Suriname is het kleinste land in Zuid-Amerika. Met een bevolking van nog geen 700.000 lijken we niet veel groter dan een flink uit de kluiten gewassen dorp. Op sommige bijeenkomsten en ook in bepaalde kringen kom je zelfs steeds dezelfde mensen tegen. Iedereen weet wie met wie wat doet, bij wijze van spreken. Daarnaast hebben we officieel voornamelijk de Jules Sedney haven waar goederen ons land via zee binnenkomen en verlaten. Een relatief klein aantal douaniers doet er de controle. Daarnaast gelden strenge regels voor het laden en lossen van goederen op de haven omdat internationaal aan allerlei regels voldaan moet worden.

Door deze kleinschaligheid lijkt het een koud kunstje om te achterhalen wie achter de enorme drugsexporten zitten. Maar niets lijkt moeilijker voor de Surinaamse autoriteiten. De nieuwe korpschef Bryan Isaacs heeft naar verluidt recent ook heel veel mutaties gedaan van personeel binnen de politie-eenheden die zich met zware criminaliteit dan wel inlichtingen daarover bezighielden. Hopelijk zal deze maatregel snel ook effect sorteren als het gaat om de drugscriminaliteit.

Internationaal wordt door onderzoeksplatformen zoals Inside Crime steeds weer de vraag gesteld of het falen van justitie bij het bestrijden van drugscriminelen mogelijk niet hoger ligt dan de politie van Suriname kan komen. Steeds vaker wordt onze vicepresident Ronnie Brunswijk in verband gebracht met figuren uit de onderwereld die te maken hebben met de drugscriminaliteit. En hoewel Brunswijk ontkent iets met drugs te maken te hebben, heeft hij recent wel toegegeven een bepaalde handelsrelatie te hebben met drugshandelaar Piet Wortel. Die moest naar zeggen van Brunswijk goud van hem verkopen. Apart is dat de vp voor zover bekend door de Surinaamse autoriteiten zelf niet is ondervraagd over deze zaak.

Daarnaast gebeuren veel drugsdroppings in het binnenland. Maar ook daar wordt niet geprobeerd de infrastructuur die er was om vliegvelden in de gaten te houden te onderhouden. Veel landingsbanen in het binnenland staan onder wied en de stationschefs hebben geen regelmatig radiocontact meer met de afdeling Luchtvaarterreinen van het Abop-ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme. Dat komt omdat veel zenders kapot zijn. Ook bij bekende illegale vliegvelden is geen constante controle getiuge de zoveelste actie van het OM te Avanavero

Intussen zijn alle ogen gericht op president Chandrikapersad Santokhi die in zijn vroegere rol als minister van Justitie en Politie de drugsmaffia gevoelige nederlagen had toegebracht. Waarom dat hem nu als president niet lukt, is de vraag op de punt van veel Surinaamse tongen. Het is duidelijk dat er veel meer (politieke) wil en inzet nodig is om Suriname van het stigma narcostaat af te helpen. Met lippendienst gaan we het niet redden.