Grove nalatigheid

VOOR DE TWEEDE keer in zeer korte tijd heeft een rechter verdachten van ernstige strafbare feiten vrijgesproken vanwege grove nalatigheid van de staat Suriname. Woensdag heeft kantonrechter Daniëlle Karamatali een aantal drugsverdachten vrijgesproken en in vrijheid gesteld, omdat het Openbaar Ministerie (OM) geen scheikundige rapporten heeft kunnen overleggen en dus het wettige en overtuigende bewijs niet heeft kunnen leveren.

Enkele weken geleden strafte collega Lydia Ravenberg deze onacceptabele administratieve slordigheid en nalatigheid van het OM al af door eveneens drugsverdachten vrij te spreken. Ook in dat geval kon de vervolging geen scheikundig rapport aan de rechter tonen.

De rechters kregen al maanden tijdens rechtszittingen van de officieren van justitie te horen dat er nog geen scheikundig rapport kon worden overgelegd. Het argument is dat de gouvernementsscheikundige, die de rapporten moet aanleveren, dat niet kon omdat door het ontbreken van middelen. Daardoor konden de bij verdachten in beslag genomen stoffen niet worden getest om onomstotelijk vast te stellen dat het om cocaïne gaat.

De overheid stelde geen geld en middelen beschikbaar, waardoor het laboratorium de onderzoekingen niet kan verrichten. Bij de motivering van haar vonnis wees rechter Karamatali erop dat de veldtest, de zogenoemde ‘narcotest’, geen wettig en overtuigend bewijs is. Het is slechts een indicatieve test. Alleen een volledig en volwaardig scheikundig onderzoeksrapport mag als bewijsmiddel worden gebruikt. Ze was daarom genoodzaakt de verdachten op technische gronden vrij te spreken.

Was het al onaanvaardbaar dat de regering ondanks herhaaldelijk schrijven van het OM ten aanzien van scheikundige rapporten niets had gedaan en het zover had laten komen dat een rechter enkele weken geleden verdachten als gevolg van het nalaten van de staat heeft moeten vrijspreken, het vonnis van woensdag maakt de zaak van kwaad tot erger. Op zijn zachtst mag worden aangenomen dat de autoriteiten ervan op de hoogte zijn wat hun nalaten in de rechtspraak tot gevolg heeft gehad.

Verwacht zou mogen worden dat de regering alles zou doen om herhaling te voorkomen. Met de regelmaat van de klok zegt de president dat het de regering menens is om de drugscriminaliteit aan te pakken. Ook minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie zingt geregeld een deuntje mee in dat liedje. Echter, met het niet beschikbaar stellen van middelen waardoor de gouvernementsscheikundige zijn werk niet kan doen, toont de regering met de president en de minister voorop, dat haar drugsbestrijdingsbeleid een farce is. Ze verkondigen slechts lippendienst.

Het is te hopen dat de regering na het vonnis van rechter Karamatali eindelijk de ernst van de situatie inziet en actie onderneemt. Personen die zich schuldig hebben gemaakt aan ernstige strafbare feiten, zoals drugssmokkel en drugshandel, dienen voor de strafrechtelijke consequenties in te staan. Het is daarom onaanvaardbaar dat zij vanwege technische formaliteiten vrijkomen en ongestraft weer in de samenleving rondlopen. Dit versterkt alleen maar het gevoel van onveiligheid bij de burger en de indruk dat de overheid bij vervolging van bepaalde strafbare feiten wel heel grote steken laat vallen. Dat zou nimmer het geval mogen zijn.